Արտ Բրիջ գրախանութ-սրճարանը փակվում է։

evnmag-ն է գրում ու նշում,որ գրախանութ-սրճարանի 22 տարվա գործունեության մասին կայքին պատմել է Արտ Բրիջի հիմնադիր Շաքե Հավան-Կարապետյանը։

Ես Երևան եմ եկել եմ 99 թվականին։ Որոշեցի, որ կմնամ, հետո գտա այս տարածքը, որն ինքը թելադրեց, թե ինչ պիտի լինի ներսում։ Մենք բացվեցինք 2001 թվականին։ Այն ժամանակ այս կոնցեպտը առաջինն էր, գիրք քիչ կար, գրքի որակը շատ վատն էր, այսօրվա հետ համեմատելու չէ, և ես ուրախ եմ, որ տեսա գրքի որակի փոփոխությունը: 

Արդեն 2001 թվականի սեպտեմբերին որոշեցինք, որ պիտի երկրորդ սրահն էլ բացենք։ Իհարկե, սկզբում ոչ մեկը չէր պատկերացնում, որ այն կաշխատի, ամեն մարդ բացասական էր խոսում: Մեր սրահում պիտի ցածր երաժշտություն լիներ, որակ լիներ, մեր սերվիսը պիտի տարբերվեր, մարդը պիտի հնարավորություն ունենար գիրքը կարդա, ապա նոր գնի այն: 

Դիտեք նաև՝

Առաջին գրախանութն էինք, որ բացվում էր 8։30։ Նպատակը այն էր, որ եթե մարդ ուզում է աշխատանքի գնալուց առաջ սուրճ խմի՝ թերթ կարդալով (ի դեպ, մեր սեփական թերթն էինք հրատարակում որոշ ժամանակ), հետո գնա, մենք տալիս էինք այդ հնարավորությունը: Մենք այն ժամանակ մոտ վեց-յոթ մշտական հաճախորդ ունեինք, որ գալիս էին թերթ կարդալու: 

Մենք նաև անում էինք ցուցահանդես-վաճառքներ, գումարը վերցնում էինք վաճառքից հետո։ Առաջին երեք ամիսներին ես խնդրում էի, որ գան մարդիկ, իսկ այսօր ամենուր ցուցահանդես-վաճառք է: Սկսեցինք նաև տարբեր հրատարակչություններից գրքեր ներմուծել, դարձանք այն գրախանութը, որ խոսում է հայ գրողներից, հայկական գրքերից, արվեստից: 

Ես կարծում եմ, հույս ունեմ, որ չեմ սխալվում, որ ամեն ինչ իր ժամանակը ունի։ Այն ժամանակ ես տեսա, որ գրախանութ-սրճարան բացելու ժամանակն է և հիմա զգում եմ, որ փակելու ժամանակն է: Ես հաճախորդներ ունեմ այսօր, որ իրենք իրոք իմ աչքի առաջ են մեծացել, իրենց ծնողներն են եկել, հետո եկել են իրենք փոքր ժամանակ, իսկ հիմա մեծացել են և գալիս են: Խնդրում եմ՝ սխալ չհասկանաք, սա շատ նուրբ կետ է, ես կարծում եմ՝ ամեն մարդ մի դեր ունի, կարծում եմ՝ Արտ Բրիջը իր դերը խաղացել է, հիմա մեր դերը վերջացել է: 

Մենք, ցավոք, կրկնօրինակելու մեջ վարպետացել ենք, ու, ցավոք, կրկնօրինակում ենք շատ վատ, կիսատ, բայց գոնե կրկնօրինակման ժամանակ պիտի իրենից հազար անգամ ավելի լավ անես դա: Թումանյանի վրա մի ժամանակ ձկան խանութ կար, կողքը մեկ այլ ձկան խանութ բացվեց, իսկ հիմա ոչ մեկը չկա, դա վատ է, այդպես չպիտի լինի։ 

Մենք չենք փակվում որևէ ֆինանսական խնդրի պատճառով, չնայած սովորաբար այդպես է լինում, մեր խնդիրը այլ է, ավելի խորն է. ինքն իր դերը խաղացել է: Ես չէի ուզենա ուղղակի հեռանալ, չէ՞ որ ես էլ եմ սիրում ձեզ, դուք եթե չլինեիք, մենք չէինք լինի, սա շատ ուժեղ շղթա է, ամեն անգամ խոսելիս, ես ինքս էլ հուզվում եմ: 

Պատկերացնում եմ, որ իմ հաճախորդներին չեմ տեսնելու, իմ աշխատակազմում մարդիկ ունեմ, որ 18-22 տարի է, ինչ աշխատում են ու ինձ էլ բարդ է կտրվել այդ ամեն ինչից: Ինձ համար դեկտեմբերի 23-ը շնորհակալության օր է, որ պիտի հայտնենք այն մարդկանց, որոնք այսքան տարի մեզ հետ են եղել:

Բայց Արտ Բրիջը չի լուծարվում, մենք մեր աշխատանքները անելու ենք, հնարավոր է լրիվ մեկ այլ բան բացվի: Ես չեմ սիրում կրկնել, ես չեմ ուզում բացել բիզնես, որն արդեն կա և մրցակցել, ես սիրում եմ նորը ստեղծել, նոր գաղափարներ դնել: 

Մանրամասները՝ սկզբնաղբյուր կայքում