Շուրջ 25 տարի է, ինչ հեռուստահաղորդավար Արթուր Բախտամյանը եթերում է և այս ընթացքում, աշխատելով տարբեր ժամանակներում, տարբեր հասարակարգերում, տարբեր ղեկավարների օրոք, բայց միշտ Հանրայինում, կարողացել է պահպանել հաղորդման, հեռուստաարտադրանքի հետ կապված իր հիմնական սկզբունքները:
Համեմատելով նախկին հեռուստատեսությունը և այժմյանը` նկատում է, որ շրջադարձերն ակնհայտ են և հաճախ հակասական:
«Մարդկային հարաբերությունների տեսանկյունից, փոփոխությունը բացասական է, որովհետև առաջ հեռուստատեսությունում ստեղծագործական խմբերը, ռեժիսորները մեկը մյուսին պատմում էին, թե ինչ են նկարելու, ինչ նոր մտահղացումներ ունեն: Այս առումով` նախկինում հարաբերություններն ավելի բաց և անկաշկանդ էին»:
Նույնը չի կարելի ասել տեխնիկական հնարավորությունների և զարգացումների մասին, քանի որ Բախտամյանի խոսքով`տեսախցիկներն այն ժամանակ 25 կիլոգրամ էին կշռում, այժմյան 5-ի փոխարեն, բայց դա ևս հետաքրքիր էր, քանի որ չորս-հինգ տեխնիկ էր պահանջվում` տեսախցիկը մի տեղից մյուսը տեղափոխելու համար. «Սակայն այդ ընթացքում ևս մարդիկ շփվում էին, և շահում էր մարդկային ընկերական շփումը»:
ՀՀ վաստակավոր լրագրողը նշում է, որ տեխնիկայի նման երբեմն այսօրվա պահանջների հետ կապ չունեցող էին նաև եթերային մոտեցումները.
«Իմ նախկին ղեկավարներից մեկն ինձ մի օր ասաց` տղա ջան, եթերում քայլելով չեն խոսում, իսկ ես իմ հաղորդումների ժամանակ քայլում էի այժմյան Ազնավուրի հրապարակով, հեծանիվ էի վարում և միաժամանակ խոսում էի»:
Սակայն, ընդհանուր առմամբ, Բախտամյանը կարծում է, որ այն հեռուստաընկերությունում, որտեղ ինքն անցկացրել է քառորդ դար, հնարավորություն է ունեցել օգտագործել իր ստեղծագործական և երևակայական պոտենցիալի շատ քիչ մասը միայն:
Հանրայինի եթերից տարիներ առաջ հեռանալու և նորից ետ վերադառնալու, հանրայինի ոչ հանրային լինելու և այնտեղ խոսքի ազատության պակասի, իր ուսանողների հետ դավադրություններ կազմակերպելու և այլ հետաքրքիր երևույթների մասին զրույցի ամբողջական տեսատարբերակը կարող եք դիտել կիրակի, Asekose.am-ի «Բացարձակ արժեք» հաղորդման ընթացքում:
Հիշեցնենք, որ վերջերս ներկայացրել էինք ակնարկ-ֆիլմ, որտեղ մեկ մարդու` Արթուր Բախտամյանի անձնական պատմությամբ ներկայացվում է հեռուստատեսության, երկրի և նրանում ապրող մարդկանց պատմությունը ու փոխակերպումները 1980-ականների վերջից մինչ 21-րդ դարի սկիզբը։
