Հիշեցում Asekose.am-ի կողմից` բլոգերների ու համացանցի օգտատերերի գրառումները ներկայացվում են առանց խմբագրման:
Վերջին օրերին համացանցը ողողվել է իրեն ,,Սոցիալիստական շարժման,, առաջնորդ երևակայող տխրահռչակ Ռ․ Ահարոնյանի արկածների և քաջագործությունների մասին վկայող նկարներով, որոնք կատարվել եմ նրա հետ սոցիալական ցանցերում ունեցած խոսակցությունները հրապարակայնացնելով։ Նկարներին նայելով՝ հոգումս միախառնվում են նողկանքը, խղճահարությունը, զարմանքը և զայրույթը։ Ակամայից չեմ կարող չհիշել ՀՀ ոստիկանապետի՝ արդեն թևավոր խոսքի վերածված միտքը՝ շատացել են տականքները, շատացել։ Չմոռանանք, որ խոսքը այն նույն անձնավորության մասին է, ով իրեն հորջորջում է ավանդական արժեքների ջատագով և գիտակ, ցույցեր է կազմակերպում ընդդեմ Քիմ Քարդաշյանի, ամեն պատեհ և անպատեհ առիթով լուտանքների և քննադատությունների հեղեղ է թափում միասեռականների և տարատեսակ կրոնական կազմակերպությունների ներկայացուցիչների վրա։ Ինչպես կասեր ժողովուրդը՝ գողը առաջինն է գոռում՝ բռնեք գողին։ Ոմանք կարող են պնդել, որ Ահարոնյանի գլխին սարքել են։ Իհարկե, իրավապահների խնդիրն ու պարտականությունն է այդ վարկածը հերքելը կամ հաստատելը, սակայն համաձայնեք,որ մեր նախնիներից ստացած սուրբ ժառանգությունը՝ մեր հայրենիքը (որի ազատության և անկախության համար բազմաթիվ փառապանծ հայորդիների արյուն է թափվել) Ռուսաստանի Դաշնության կազմի մեջ տեսնել երազող ,,պարոնը,, իրենից ոչ մի լուրջ քաղաքական կշիռ չի ներկայացնում։
Լարի Քինգ, Մարկ Ֆոլի, Ֆիլիպ Հինքլ, Էդ Շրոք․․․ այս շարքը կարելի է շարունակել։ Իսկ ինչն է միավորում այս մարդկանց և մեր տնաբույծ սոցիալիստին։ Հաստատ ոչ քաղաքական կշիռը։ Այո, նրանք բոլորը լատենտ միասեռականներ էին, որորնք անխնա կերպով քննադատում էին երևույթը։ Թե որքանով է դատապարտելի երևույթը և դատապարտելի է արդյոք թե ոչ դա առանձին նյութի թեմա է։ Այստեղ էականն այն է, որ մենք գործ ունենք մի չինքնահաստատված երևույթի հետ (ձեռքս չի գնում այդպիսինին անձ կամ անձնավորություն անվանել)։ Երևույթ, որը չի ընդունում ինքն իրեն և ներդաշնակ հարաբերություննեիր մեջ չէ ինքն իր հետ։ Բայց սույն խորամանկ ,,պարոնը,, (կամ գուցե և տիկինը, ով իմանա) քաջատեղյակ է երևույթի նկատմամբ հասարակության մեջ գերիշխող բացասական վերաբերմունքից, և քննադատելով երևույթը փորձում է ինքնահաստատվել և դիվիդենտներ հավաքել։ 21-րդ դարի բացասական կողմերից մեկն էլ երևի թե այն է, որ ԶԼՄ-ների և համացանցի շնորհիվ հայտնի են դառնում լաչառ կնոջ պես կանանց վրա բղավող և ՌԴ դեսպանության շենքի առջև քծնանքի վարպետությամբ աչքի ընկնող խղճուկ ոչնչությունները։ Եվ այդպիսի երևույթներին թվում է, թե տեսախցիկների առջև մի քանի անգամ ելույթ ունենալուց հետո իրենք արդեն հասարակական գործիչ են և դիմացինը հաստատ կկաշկանդվի հրապարակել իրենց հետ ունեցած՝ փսխանքի ցանկություն առաջացնող խոսակցությունները։
Ռոբերտ, ուշքի արի։ Մարդկանց հայհոյելով, սպառնալով և վիրավորելով հեշտասեր միասեռական էությունդ չի փոխվի։Ոչ էլ տղամարդկանց սեռական օրգանների հանդեպ ունեցած թաքնված նկրտումներդ կդադարեն։ Դադարիր վիրավորել մարդկանց (այդ թվում իմ մի շարք ընկերների), ովքեր իրենց ֆեյսբուքյան էջերում են հրապարակում քո քաջագործությունները։ Այլապես մի օր արժանապատիվ և տաքարյուն մի հայ տղամարդ այնպես կանի, որ քեզ նման գարշելի արարածի տանը երաժշտություն կլսվի, իսկ դու հորիզոնական վիճակում պառկած ֆիզիոլոգիապես ի վիճակի չես լինի ունկընդրել այն։ Բայց այդ ժամանակ ես և ,համոզված եմ, նաև հասարակության գերակշիռ մասը ցավ կզգանք ոչ թե քեզ համար, այլ մի ազնիվ և արժանապատիվ հայի, ով, օրենքի համաձայն, կդատապարտվի ազատազրկման։
Լուսանկարը՝ ՖոտոԼուրի
