168.am-ը գրում է.
Արցախում զոհված կապիտան Հովսեփ Կիրակոսյանը երկու որդի ունի: Նրա ընտանիքը բնակվում է Արմավիրի մարզի Ապագա համայնքում: Հովսեփն ավարտել էր Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտը, վերջին շրջանում ծառայում էր Մատաղիսում: Դեռ փոքր տարիքից ցանկացել է զինծառայող դառնալ ու իրականացրել է իր ցանկությունը:
«Հայաստանի դարպասները Ղարաբաղն է, ես Ղարաբաղին եմ պետք»
Որդու մանկության տարիները հիշելով՝ մայրը՝ տիկին Մարգարիտան, ասում է՝ Հովսեփն աշխույժ էր, ճարպիկ, վճռական, հայրենասեր: Դպրոցում լավ է սովորել, շատ սիրել է պատմություն առարկան: «Իմանալով, որ սասունցի է, ուզում էր իմանալ իր պապերի մասին: Երբ 2-րդ դասարանում ուսուցչուհին շարադրություն էր հանձնարարել, Հովսեփը գրել է՝ զինվոր եմ դառնալու: Փոքր տարիքից էլ շատ էր սիրում: Այն ժամանակ մեր բանակը դեռ չէր կարգավորվել, բայց նա մտածում էր բանակի և հայրենիքի մասին: 8-րդ դասարանում վճռականորեն ասաց, որ Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտ է ընդունվելու և սպա է դառնալու:
Մտածեցի՝ դեռ երեխա է, կփոխվի, իսկ հայրը բարկացավ՝ ասելով, որ զինվորականի կյանքը դժվար է: Հետո, երբ ավարտեց 10-րդ դասարանը, իր մտադրությունը չփոխեց և գործերը տվեց Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտ, ինչի համար հայրը շատ էր դժգոհում, չէր ցանկանում: Ասացի՝ տղա՛ս, հայրդ դեմ է, ասաց՝ մա՛մ, հայրս ցանկանա թե ոչ, ես սովորելու եմ, միայն խնդրում եմ՝ համոզի՛ր: Ծնողները պիտի ստորագրեին դիմումը: Հայրը մեկ ամիս չստորագրեց: Հովսեփն ասաց՝ մա՛մ, խնդրում եմ ՝ ասա, թող ստորագրի: Ես ամուսնուս համոզեցի, ասացի՝ եթե ցանկանում է, թող սովորի: Ամուսինս, արցունքն աչքերին, ստորագրեց»,- ասում է Հովսեփի մայրը՝ նշելով, որ որդին բարձր գնահատականներով է ընդունվել ռազմական ինստիտուտ, հետո նաև շատ լավ սովորել է: Ավարտելուց հետո ծառայության է նշանակվել Ստեփանակերտում, աշխատել է այնտեղ, Նոյեմբերյանում ծառայելու հրավեր է ստացել, սակայն չի ցանկացել տեղափոխվել.
«Երբ հարցրի՝ տղա՛ս, ուզո՞ւմ ես Նոյեմբերյան գնալ, ասաց՝ մա՛մ, Հայաստանի դարպասները Ղարաբաղն է, ես Ղարաբաղին եմ պետք, Նոյեմբերյանում ավելի հանգիստ է: Մնաց Ստեփանակերտում: Եվս մեկ տարի Ստեփանակերտում աշխատելով՝ դիմում ներկայացրեց Մատաղիս՝ առաջնագիծ գնալու համար: Մեծ որդիս Եղնիկներում էր ծառայել: Ես գիտեի, թե Մատաղիսի զորամասն ինչ վտանգավոր դիրքեր ունի. դիրքերը թուրքերին մոտ էին: Խնդրեցի, աղաչեցի, որ չգնար: Ասաց՝ մա՛մ, միևնույն է՝ ես գնալու եմ: Գնաց Մատաղիս»:
Առավել մանրամասն` սկզբնաղբյուր կայքում
