Երբ բացվում է հասարակությունը, գործում է 2 սցենար.

1. փակ իշխանությունը գնում է դիկտատուրայի խստացման

2. փակ իշխանությունը գնում է դիկտատուրայի մեղմացման

Առաջին դեպքում իշխանությունը դիմում է ռեպրեսիաների, որը անհաջողության դեպքում փլուզում է համակարգը, հաջողության դեպքում՝ փտեցնում այն:

Երկրորդ դեպքում իշխանությունը գնում է կոմպրոմիսի, որը ամրացնում է քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտները և բերում իշխանափոխության, քանի որ գոյություն ունեցող հին խաղի կանեններով իշխանությունը չի կարող բավարարել նոր հասարակության պահանջները:

Այսպիսին է «ապերախտ»  հասարակությունը, դրա համար նրանից պետք է «զգուշանալ »... միշտ...

Արման Սահակյանի գրառումը

Ֆեյսբուք