Այն պահից, երբ մարդը սեփական շահը գերադասում է ընդհանուր շահից,
թողնում է գաղափարը ու կռիվ տալիս սեփական ամբիցիաների կամ չակերտավոր սկզբունքների համար գործը տուժում է: Գործն աշխատանք իմաստով չի:
Երբ պաշտոնյան ելույթ է ունենում, բայց ֆիքսվում էոչ թե ասածի բովանդակության այլ ձևի վրա: Երբ ամեն հարմար առիթ օգտագործում է սեփական PR-ի կամ իր՝ քչերին հետաքրքիր անձը գովազդելու համար, այդտեղ գործ ունենք պաթոլոգիայի նախանշանների դրոևորման հետ:Ժողովրդականությունն ամեն առիթով ձեռքերը բարձրացնել ու պարելով, ամբախ-զամբախ գրառումներ ու մեկնաբանություններ անելով չի:
Շատ եք ուզում հայտնի դառնա՞ք, թողեք պաշտոնը, մտեք շոու-բիզնես:
Զզվցրիք:
