Երբ 2Օ15 թվականի սեպտեմբեր ամսին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը կայացրեց Սիրիայում օդային ուժեր տեղակայելու մասին որոշում, շատերն էին հավատացած, որ այն դառնալու էր կորստաբեր մեծ սխալ։ Սակայն Ռուսաստանն այստեղ ուներ երկու նպատակ՝ մինիմում ու մաքսիմում նպատակներ։ Որպես մինիմում նպատակ, Ռուսաստանը պիտի կայունացներ Սիրիայի նախագահ Բաշար ալ Ասադի վարչակարգի դիրքերը։ Նաեւ ուզում էր դառնալ Մերձավոր Արեւելքում կարեւորագույն դեր ունեցող երկիր՝ հավասարազոր ԱՄՆ-ին։ Պուտինի մաքսիմում նպատակն էր ուկրաինական ճգնաժամից հետո փոխակերպել Արեւմուտքի հետ Ռուսաստանի հարաբերությունները։ Ինչպես մեծաթիվ փորձագետներ են ասում, Ռուսաստանը կարծես թե կատարել է ե՛ւ մինիմում ե՛ւ մաքսիմում ծրագրերը։ Բացի այդ, Ռուսաստանն ապացուցել է, որ Սիրիայում վարչակազմի փոփոխությունն անհնար է ռազմական եղանակով։
Մյուս կողմից այս ընթացքում վերսկսվեց դիվանագիտական գործընթացը, որը նպատակ ուներ բաժանել Սիրիայի ընդդիմությանը երկու մասի՝ նրանց, ովքեր հրավիրվեցին նստելու բանակցությունների սեղանի շուրջը, եւ նրանց, ովքեր դուրս մնացին բանակցություններից։
Վերլուծաբաններից շատերն են ասում, որ Սիրիայի ամբողջ տարածքը հետ գրավելու մասին Ասադի հայտարարությունից հետո ռուսական ուժերը դուրս բերելու որոշումը մի նշան էր Մոսկվայից, որ այն Ասադին չի տալիս ամեն մի որոշում ազատ կերպով կայացնելու հնարավորություն։ Ու Մոսկվան, ասում են նրանք, այժմ իր քննադատներին կարող է ասել, որ ռազմական գործողություններից հետո սկսում է կենտրոնանալ խաղաղության գործընթացի դիվանագիտական եղանակի վրա, ինչը որեւէ մեկն Արեւմուտքում չի կարող դատապարտել։
Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը հայտարարել է, որ այժմ Սիրիայի տարածքը ռմբակոծելով, Թուրքիան ոտնահարում է հրադադարի պայմանավորվածությունը եւ խոչընդոտում քաղաքական գործընթաց սկսելու հնարավորությունը։ Նա նաեւ ասել է, թե հորդորելու է ՄԱԿ-ին բանակցությունների սեղանի շուրջ հրավիրել նաեւ քրդերին՝ հակառակ Թուրքիայի առարկություններին։ Չնայած խաղաղության բանակցություններում Սիրիայի պատվիրակության ղեկավար Բաշար Ջաֆարիի այն խոսքերին, թե իր կառավարությունը չի ընդունում քրդերի մասնակցությամբ Սիրիան դաշնություն հռչակելու գաղափարը, Սիրիայի քրդերը պատրաստվում են հյուսիսում իրենց վերահսկողության տակ գտնվող տարածքներում հռչակել դաշնային համակարգ, ինչը իհարկե մեծապես մտահոգելու է Թուրքիային, որն այն մտավախությունն ունի, որ նման որեւէ զարգացում կարող է դառնալ նեաեւ իր տարածքում քրդական ինքնավարություն հաստատելու նախադեպ։
Ինչ վերաբերում է ռուսական ուժերին, ապա ինչպես ռուս պաշտոնյաներն են ասում, անհրաժեշտության դեպքում նույն թվակազմով ուժեր Սիրիա հետ բերելու համար Մոսկվայից կպահանջվի առավելագույնը 48 ժամ։
