Ասում են, թե մոտենում են վերջին զանգը, ավարտական, ընդունելության քննությունները: Ասում են...

Բայց, դե մենք էլ, դուք էլ գիտենք, որ վերջին զանգը վաղուց է մոտեցել ու անցել: Երեխաները հո նոր չեն դառնում 17 տարեկան, նրանք դեռ 12 տարեկանում 17 էին, 17-ում՝ 25: Դա են վկայում նրանց «խոսքերը», «դատողությունները», «չեղած հոնքերը», սուտի-մուտի «բրենդային» զգեստները...

Նույնը նաև ավարտական և ընդունելության քննությունների դեպքում: Դրանք էլ վաղուց եկել ու անցնում են՝ նկարազարդված թվերի, ծանոթների, փողերի հետ միասին:

Ինչևէ, մարդը շարունակում է մնալ մարդուկ, ավանդույթը՝ ավանդույթ, իսկ անկեղծ ու կեղծ շնորհավորանքների, ժպիտների ամիսը համարում ենք բացված: Առավել շատ հնչող մաղթանքների հիթ-շքերթը այս տարի էլ կգլխավորի «Կանաչ ճանապարհ»-ը, իսկ ժամանակը ցույց կտա, որ կամ մաղթանքը սրտանց չէր, կամ ճանապարհը կանաչ չէ:

Հա, հա, իրադարձությունների շղթան ժամանակի ընթացքում ցույց կտա, որ անորոշ է ամեն ինչ. հավերժ չէ ո՛չ փողը, ո՛չ աթոռը, ո՛չ ծանոթը, ոչ էլ, առավել ևս աշխատանքդ:

Ամեն ինչ անորոշ է երկրիդ ճակատագրի պես:

Ինչևէ, թողնելով իրականությունը մի կողմ՝ գնանք երազանքների, միֆի հետևից ու քե՛զ, հարգելի շրջանավարտ, շնորհավորենք՝ մաղթելով ամենայն բարիք. Թող որ իրոք գտնես այն ճանապարհը, որն անհրաժեշտ է քեզ: Քայլի՛ր դրանով առանց շեղվելու (չնայած սոցիալական վիճակն անընդհատ քեզ հակառակը կհամոզի), աշխատի՛ր լինել լավագույն ազգի իսկական ժառանգը:

mexublog.blogspot.com