Դեռեւս 1988 թվականին ազգային զարթոնքի տարիներին եւ նույնիսկ դրանից առաջ Առաջամարտիկներից շատերս երազում եինք ունենալ Հզոր եւ Անկախ մի պետություն, որտեղ հայ մարդը կարող է ապրել արժանապատիվ եւ արժանավայել: Ցանկանալով որ մեր հայրենիքը դառնա ողջ հայության փարոսը, եւ միջնաբերդը: Իզուր չէր որ միշտ հիշում էինք Իսրաել պետությանը, որը լինելով տարածաշրջանում ամենափոքր պետությունը, հզոր էր իր հարեւան պետություններից տասնապատիկ անգամ, տնտեսապես եւ ռազմական առումներով: Տարիներ անցան եւ մեր ԱԶԱՏԱՄԱՐՏԻԿՆԵՐԸ կարողացան ապացուցել աշխարհին, որ զենքի եւ բանակների քանակով չէ որ կարող ենք տանել հաղթանակներ, այլ միայն ՄԱՐՏԱԿԱՆ ՈԳՈՒ շնորհիվ … Ինչ վերաբերվում է մեր հաղթանկներին ապա պետք չէ այդ հաղթանակները վերագրել մեր ներկայիս գեներալներին կամ Ռուսաստանից ժամանած բարձրաստիճան սպաններին… Մենք մոռանում ենք որ Ազատամարտիկների ջոկատները մինչեւ այդ սպաների ժամանումն էլ կարողանում էին հաղթանակներ տանել, եւ նույնիսկ սարսափի մեջ պահել ազերիների եւ Սովետական կանոնավոր զորքերին, իսկ ինչ վերաբերվում է Ռուսաստանից ժամանած սպաներին, ապա նրանց միայն 5% է եղել մարտական գործի վարպետներ, քանի որ մեծամասնությունը եղել են քաղաքական գծով տեղակալներ ( Զամպալիտներ) կամ թիկունքայի եւ շտաբային ծառայության սպաներ, իրենց վատ սովորություններով… Չմոռանանք որ պատերազմի ժամանակ Ազատամարտիկների հետ ծառայությունն են իրականացրել մեր դպրոցների եւ ուսումնական հաստատությունների Ռազմական ուսուցման սպաները, տեղին է նշել Երեւանի Քիմիական տեխնիկումի ռազմագիտության ուսուցիչը փոխ-գնդապետ Դնեպրիկ Բաղդասարյանին, որին կարելի է համարել Հայկական Հրետանային զորքերի կնքահայրը… Սակայն չգիտես ինչու մոռացվել է նրա անունը…. Պատերազմի տարիներին Դնեպրիկ Բաղդասարյանի պատրաստած սաները կարողացան ապացուցել, որ արժանի սաներ են… Նաեւ կարելի է հիշել Հայաստանում Սահմանապահ զորքերի փոխ-գնդապետ Վոլոդիա Կարապետյանին, որը իր հրամանատարության կարճ ժամանակահատվածում արեց ավելի շատ բան, քան ողջ «գեներալները » միասին վերցրած… Սակայն վերադառնալով մեր երազանքների Հայրենիքին… Կցանկանաի նշել այն փաստը, որ հաղթահարելով պատերազմի եւ սովի տարիները այդպես էլ չկարողացանք ստեղծել մեր երազած երկրի գոնե մոդելը… Անցնելով այդ հաղթանակների միջով մեր Ազատամարտիկներից շատերը դարձանմուրացիկ եւ մոռացված, այդ հերոսների ջանքերով ստեղծված պետությունը սկսեց ոչնչացնել հենց իրենց, թե բարոյապես եւ թե ֆիզիկապես, այդ երազած Իսրաելյան մոդելը հոդս ցնդեց, եւ դա միայն ազգադավան իշխանավարների ջանքերով: Երբեմնի հզոր Սովետական Հայաստանից ( Խորհրդային ) վերածվեց մի հետամնաց վասալության, որը ուղղորդվելով միջնադարյան ֆիոդալիզմի կանոններով երկրիը եւ ժողովրդին տարավ դեպի ստրկացում: Այս պետությանը նմանատիպը անգամ հնարավոր չէ գտնել Աֆրիկյան մայրցամաքում: Իսկ ու՞ր կորան Իսրաել պետության հավասարվելու ձգտումը եւ երազանքները: Շատերը գիտեն որ Իսրաել պետության Սիոնիստական գաղափարախոսության միակ նպատակը, դա Իսրաել պետության հզորացումը եւ առաջընթացը ապահովելն է: Այո դա այդպես է, նրանք կարողացան տարբեր ճանապարհներուվ եւ ձեւերով հասնել այդ բարձրունքին, որով գտնվում են հիմա: Սակայն ի՞նչ եղավ մեր ԱԶԳԱՅԻՆ ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍՈՒԹՅԱՆ կրող առաջամարտիկներիհետ… Նրանց ոչնչացրեց եւ ոչնչացնում է Սեփական տականքը, շատերը կարող են զարմանալ թե արդյոք հայերս ունեցե՞լ ենք Ազգային Գաղափարախոսություն… Այդ հարցին կարելի է պատասխանել միանշանակ, որ ունեցել ենք եւ կա, անգամ դարեր առաջ եղել է այդ գաղափարախոսությունը, նույնիսկ միջնադարից առաջ, սակայն այդպես էլ մենք չկարողացանք սերտել ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ԴԱՍԵՐԸ որպեսզի կարողանանք ստեղծել մեր երազների հայրենիքը: Եւ նորից վերադառնալով Իսրաելին… Իսկ ո՞րն է այդ պետության ամենահզոր ուժը, որը նրան դարձնում է հզոր տարածաշրջանի հարեւաններից, դա նրանց է, որ բարոյականության եւ արդարության արժեքները գնահատվում են նրանց իշխանությունների կողմից, երկիրը եւ պետությունը բնակիչների շահերի պաշտպանության համար չի խնայում ոչինչ, պետական շահը եւ ժողովրդինը իրարից քիչ է տարբերվում:
Վերջերս Եւրոպական երկրներից մեկում հանդիպեցի մի սիրահայ ընտանիքի, մեր ծանոթության եւ շփումների արդյունքում լսեցի մի շարք հետաքրքրական պատմությունների… Ամենահետաքրքրականը մի դրվագ էր, որը կարծում եմ կարելի կլինի պարզել… Ինպես պատմում էր մեր հայրենակիցը 60- ական թվականներին էր Սովետական Հայաստան են գործուղվում 2000-ից ավելի ազգությամբ հրեա աղջիկներ, իսկ թե ինչպես եւ ինչ ձեւով է դա կատարվել, կարծում եմ կարելի է միայն եզրակացնել… Հաշվի առնելով, որ Խորհրդային Հայաստանում ուսումնական հաստատություններում կամ տրիկոտաժի գործարաններում գործուղված երիտասարդ կադրերի կամ ուսանողների վարկածը շատ ավելի մոտ է իրականությանը: Մանավանդ որ Ռուսաստանից ժամանած գեղեցկուհիների մեծ մասը աշխատում էր Լենինականի տրիկոտաժի ֆաբրիկայում, որոնք ինչպես հայտնի էր ապրում էին գործարանային հանրակացարաններում: Իսկ ինչ նպատակով էին նրանք ուղարկվում Հայաստան միայն կարելի էր գուշակել… Գեղեցկադեմ աղջիկները գալով Հայաստան ներարկվել են հասարակության մեջ, կազմելով նրա անբաժան մասնիկը, հետո նրանք գտնելով իրենց համար զույգընկերներ ամուսնացել են եւ ընտանիքներ կազմել… ( Ինչքանով հիշում եմ մեր քաղաքական գործիչներից շատերի կանայք, ազգությամբ հրեաներ են, օրինակ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի, Պարույր Հայրիկյանի նախկին կինը եւ շատ ուրիշներ ) Կարելի է նույնիսկ եզրակացնել որ հենց այդ կանայք էլ հետագայում օգնել են իրենց ամուսիններին ընդգրկվել Մասօնական օթիակում: Մտաբերելով իմ մանկության եւ պատանեկության տարիները կարելի եզրակացնել հետեւյալ պատմության իրականության վարկածը: Իմ մանկական ընկերներից երկուսի մայրերն էլ ռուսներ էին, սակայն միայն 80 -ականների վերջերին ( Գորբոչովյան իշխանության տարիներին, մանավանդ 1988 թվականին ) պարզվեց որ նրանք ազգությամբ Հրեա են… Եւ նրանց ազգային պատկանելիությունը հայտնի դարձավ, միայն այն ժամանակ երբ նրանք ընտանիքներով պատրաստվում էին մեկնել հիմնական բնակության Իսրաել… Եթե հաշվի առնենք Սիոնիստական գաղափարախոսության հիմքում ընկածՄայր-Իշխանության բանաձեւը, ապա կարելի է հաստատել Սիրիահայ բարեկամի պատմության իրական պատկերը: Կցանկանաի նշել որ իմ երկու ընկերների հայրերը ազգությամբ հայ էին սակայն ռուսախոս, ինչպես հայտնի էր աշխատում էին Երեւանի գիտահետազոտական ինստիտուտներում… Ստացվում է Հայաստանից գիտաշխատողների, եւ հոսքը ապահովեցին, նրանց ազգությամբ հրեա կանայք: Այս երկու ընտանիքների մասին հայտնի էր ինձ, կարծում եմ որ նմանօրինակ դեպքեր շատ են եղել: Արդյունքում Հայաստանից ԳԻՏԱԿԱՆ ՄՏՔԻ արտահոսքը դեպի Իսրաել կատարվեց շատ ավելի խելացի ձեւով քան կարելի էր պատկերացնել… Ինչու չէ… Հրեանները խելացի ժողովուրդ են կարողանում են հեռանկարային ծրագրեր իրագործել, ճշգրիտ հաշվարկնել անել, դեռեւս տասնամյակներ առաջ նրանց արած ցանքի պտուղները, ժամանակի ընթացքում հասունանալով դարձան պիտանի ի շահ Իսրաել պետության զարգացմանը, կառուցելով բարոյապես ամուր մի հասարակութուն եւ պետություն: Հրեանների տասնամյակներ առաջ մշակված ծրագիրը ոչ միայն իրականացվել է Խորհրդային Հայաստանում, այլեւ նախկին Խորհրդային Կայսրության ողջ տարածքում: Ինչքան խելացի ժողովուրդ են հրեանները որ կարողացել են օգտագործել իրենց հնարավորությունները ի շահ պետության զարգացման, Իսրաելի ղեկավարները որոնք ամեն ինչ արել են ապահովելու իրենց պետության անվտանգությունը եւ անգամ ապագան: Ճշգրիտ օգտագործելով գիտական միտքը Իսրաելը դարձրեցին աշխարհի հզորագույն պետություններից մեկը: Պետությունը այդպես է լինում, ճշգրիտ հաշվարկներով կարողանում է ապահովվել իր բնակչության անվտանգությունը եւ առաջընթացը… Սակայն Հայաստանի տարբերակում արվում է ճիշտ հակառակը, մեր իշխանավորները մտածում են միայն սեփական ստամոքսի մասին, մտածում են թե ինչպես թալանեն պետության գանձարանը եւ մնան անպատիժ, թե ինչպես լափեն սեփական ժողովրդի արյունը, որպեսզի հեշտ մարսեն… Մտածում են ինչպես կոծկեն կամ քողարկեն իրենց հանցագործությունները… Ասացեք խնդրեմ արդյոք, այսքանից հետո մենք իրավունք ունենք Հայաստանը անկախ պետություն կոչելու… Մենք տասնամյակներով ետ ենք ընկել անգամ Մոզամբիկից, էլ ուր մնալ երազել Իսրաելի հետ համեմատվելուց… Սակայն այն ՀԶՈՐ ՊԵՏՈՒԹՅԱՆ մոդելը ինչ երազում էին մեր ԳԱՂԱՓԱՐԻ ՄԱՐՏԻԿՆԵՐԸ այդպես էլ մնաց երազանք, ԱԳԳԱՅԻՆ ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆԸ մերժում է ԿԵՂԵՔԻՉՆԵՐԻ եւ ՀԱՐՍՏԱՀԱՐՈՂՆԵՐԻ իշխանությունը, այդ պատճառով Հայաստանի նախկին եւ ներկայիս իշխանությունները Հետապնդում եւ ոչնչացնում են մեր Ազատամարտիկներին, քանի որ նրանք են այդ ԱԶԳԱՅԻՆ ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍՈՒԹՅԱՆ երդվյալ մարտիկները:
Վ Հ © VH 24/09/2013
Այս պատմության ինչպես ասացի Սիրահայ հայրենակցի պնդումն է, իսկ մեկնաբանությունները հեղինակի սեփական կարծիքն է…
Աղբյուրը` surhandak.wordpress.com
