Հասարակական գործիչ Լուսինե Հարոյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Այս ֆոտոն արել եմ պատերազմից հետո՝ 2021 թվի սկիզբն էր: Իմ մեքենայով էի, Եռաբլուր էի գնում:
Տեսնես հնարավո՞ր է, որ երեկվա սկանդալից հետո էս վարորդի մեջ արժանապատվության թեկուզ մի կաթիլ արթնանա:

Կուզեի հավատալ, չնայած կասկածում եմ, որովհետև ես հասցրեցի առաջ քշել ու տեսնել սրան ու հասկանալ, որ մարդ դառնալու ոչ մի շանս չունի ու անգամ ասել, թե ինքը ով է:
Կհիշեք երևի, թե պատերազմից հետո նիկոլի վարտիքի կեղտաբծերը ոնց էին ակտիվացել, հավաքվում էին Հրապարակում, ու ամեն տեսակ դասալիք քոսոտ լեգենդներ էր պատմում, թե ինքը ոնց է կռվել то ли Ջաբրայիլում, то ли Քարվաճառում»:
Էդ սարսափելի օրերն էին, որոնց կուլմինացիան եղավ գերագույն վիժվածքի ու իր սրբապիղծ նախիրի երթը Եռաբլուր , որտեղ նախիրը ոտատակ տվեց տղերքի գերեզմանները ու նրանց ծնողներին:
Բայց էնքան կուզեի նորից հանդիպել էս վարորդին ու նայել աչքերի մեջ»: