ՊՐՈԲԼԵՄ

Ես գիտեի, որ հանրությունն ինքն է կերտում իր առաջնորդին' որպես իր նմանի: Դա կա իմ ԿԱԼԻԳՈՒԼԱ վեպում:

Բայց տեսնելով քառակուսի գլուխների սոսկալի առատությունը, մեկ անգամ ևս համոզվեցի դրանում ու ակամա սկսեցի հասկանալ իշխանություններին, սկսեցի հասկանալ, թե ինչու են նրանք այսպես քամահրական վերաբերվում ժողովրդին: Սկսեցի հասկանալ, թե ինչու են մեր նախագահները մի որոշ ժամանակ հետո կերպափոխվում ու թքած ունենում ժողովրդի բախտի վրա:

Մեր մեծագույն պրոբլեմն այն չէ, որ հողեր ենք կորցրել, այն չէ, որ նվազել ենք թվապես, այլ այն, որ մեր ժողովրդին ետ են վարժեցրել ՄՏԱԾԵԼՈՒՑ:
Սա վերականգնելն ահավոր դժվար է, քանի որ մտածելու շնորքից զրկված հանրությունը ահավոր կերպով դիմադրում է ապաքինմանը:

Արծրուն Պեպանյան