Մի վերջին խնդրանք

Ժպիտդ նկարիր աչքերիս ամպին
Գարնան սեթևեթ արևի նման:
Որ երբ անձրևեմ կարոտի ճամփին,
Քո տաք ժպիտից արև գողանամ:

Ինչքան էլ ցրտեմ անցյալի նման,
Հուշերի նման ինչքան էլ պաղեմ,
Անհույս օրերի ծաղրանքում խնդամ
Կամ անդարձության դռները բախեմ,
Կանչեմ,ինքս էլ ինձ,-Զու'ր է,-ասելով,
Սպասե~մ,ինքս էլ հենց կոչելով խաբկանք,
Թեկուզ հավատամ միշտ կասկածելով,
Անխիղճ վատնելով հույս ու հավատամք,
Թեկուզ,այ` էդպես,գա~մ ու կանգ առնեմ
Ժամանակ կոչվող վերջին վայրկյանին,
Մինչև աչքերս մշուշում փակեմ,
Ժպիտ նկարիր աչքերիս ամպին,

Սիրելով հանգե~մ...

Ազատ Աբրահամյան