Ու ոչ մեկն էլ չի ցանկանում, որ երեխաները մեծանան մանկատներում:
Ես հստակ ասում եմ, որ որպես խնդրի լուծում (ցանկացած երկրում) տեսնում եմ պետական խրախուսումը, որ բոլոր երեխաները որդեգրվեն: Դրա համար կարող է խրախուսանքների մեխանիզմ լինել: Երեխաներ որդեգրումը պետք է լինի Հայաստանում գոնե հետևյալ կանոնակարգմամբ,
- Երեխային չպետք է որդեգրի պառաված կույսը,
- Երեխային չպետք է որդեգրի միասեռ զույգը,
- Երեխային չպետք է որդեգրի մանկապղծության մեջ կասկածվողը,
Ու մի քանի այլ սահմանափակումներ:
Ու սրանք թող լինեն ի հաշիվ միասեռ զույգերի իրավունքների (կամ թվացյալ իրավունքների) սահմանափակման, բայց ի օգուտ տվյալ երեխայի իրավունքների, ում համար ես ցանկալի եմ համարում, որ լինի այնպիսի ընտանիք, ինչպիսին նախատեսված է բնության մեջ, այնպիսի ընտանիք, որի մոդելը ժամանակի քննությունն անցել է:
Այս հարցում պետք չէ շարժվել Եվրոպայում գործող օրենքներով,քանի որ հնարավոր է Եվրոպացիները վաղը ուղտի ու փոշեկուլի հարաբերություններն էլ օրինականացնեն, քանի որ ինչ-որ մեկը գիտականորեն կարող է պարզել, որ իրանք էլ կարող է միմյանց նկատմամբ զգացմունքներ ունենալ: ՈՒ կարող է փոշեկուլի հետևի ծակի մեջ մի հատ նենց կապսուլա տեղադրեն, որ ինքը կարողանա երեխա ունենա ուղտից : Ու այդ երեխան մնացած երեխաների հետ դպրոց գնա, վերջում էլ գիտնական դառնա:
