«Առավոտ» թերթի խմբագրականից մի հատված.
«Շաբաթ-կիրակի օրերին ռադիոն մեքենայում կրկին «ՀՀԿ-ԲՀԿ» էր խոսում, և ես խնդրեցի ալիքը փոխել և երաժշտություն միացնել: Գուցե մասնագիտական առումով դա այնքան էլ ճիշտ չէ, բայց բանի որ զուտ մարդկայնորեն այդ բանավեճն ինձ բացարձակապես չի հետաքրքրում, երկու օրով ուղեղս ազատեցի բարոզչական այդ պատերազմից: Մնում է՝ փողոցում էլ մարդիկ չհարցնեն՝ «բա ի՞նչ է լինելու, բա ո՞վ է գահին նստելու»:
Լրատվությունն այդպիսի բան է՝ այսօր հուզում է, վաղը մոռացվում է:
Թույլ տվեք, այնուամենայնիվ, հիշեցնել, որ ընդամենը մեկ ամիս առաջ Գյումրիում դաժանորեն սպանվեց 7 հոզի, այդ թվում՝ անմեղ երեխաներ: Մեր իշխանության ոչ հստակ դիրքորոշման պատճառով ռուսական կողմը, խախտելով բոլոր պայմանագրերը, իր մոտ է պահում ոճրագործության մեջ մեղադրվող՝ 102-րդ ռազմաբազայի զինծառայող Վալերի Պերմյակովին: Մեզ այլևս չի՞ հետաքրքրում, թե ինչպես է ընթանում քննությունը: Այլևս արդիական չէ՞ Պերմյակովին հայկական կողմին հանձնելու պահանջը:
Հիշեցնեմ նաև, որ ընդամենը երկու շաբաթ առաջ Բերձորում Արցախի ոստիկանությունը հարձակվեց և դաժան ծեծի ենթարկեց «Հիմնադիր խորհրդարանի» անդամներին և համակիրներին: ԼՂՀ նախագահը հանձնարարեց ծառայողական քննություն անցկացնել: Ի՞նչ եղավ այս քննությունը՝ ոստիկանության գործողությունները իրավաչա՞փ էին»,–գրում է թերթի խմբագիրը։
Ուշագրավ այլ նյութեր «Առավոտ» թերթում
