Մինսկի խմբի համանախագահ երկու երկրները՝ ԱՄՆ-ը և Ֆրանսիան, նախօրեին հանդես եկան հայտարարությամբ՝ դիմելով Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահներին: Գրեթե նույնատիպ հայտարարություններով երկու երկրների գերատեսչությունները կոչ արեցին կողմերին զերծ մնալ ռազմատենչ հռետորաբանությունից: Ֆրանսիայի ԱԳՆ խոսնակը մասնավորապես նշել էր. «Ֆրանսիան կոչ է անում կողմերին հաստատել վստահության մթնոլորտի և ջանքեր գործադրել այդ ուղղությամբ»:
Իսկ ԱՄՆ Պետդեպի մամուլի խոսնակ Ջեն Փսակիի խոսքով՝
«Մենք կոչ ենք անում կողմերին կրկնապատկել իրենց ջանքերն ու կենտրոնանալ այն շահերի վրա, որոնք տարածաշրջանում խաղաղություն կապահովեն»:
Ինչ վերաբերում է վերջին շրջանում սրված սահմանային միջադեպերին, Ադրբեջանի կողմից հրադադարի ռեժիմի հաճախակի խախտման դեպքերին, Ջեն Փսակին նշել է, թե այդ մասին որևէ հաստատում չունի, սակայն խաղաղ կարգավորումը բխում է երկու երկրների շահերից: Թեմայի շուրջ ASEKOSE.am-ի թղթակիցը զրուցել է քաղաքագետ Սերգեյ Շաքարյանցի հետ.
-Պարոն Շաքարյանց, ՄԽ համանախագահ երկու երկրները նախօրեին դիմեցին Հայաստանին և Ադրբեջանին: Հատկանշական է, որ երկու հայտարարություններն էլ աչքի են ընկնում անհասցեականությամբ և Հայաստանն ու Ադրբեջանը դրվում են նույն հարթության վրա: Ինչպես կմեկնաբանեք հայտարարությունները:
- Ես տարիներ շարունակ, առնվազն 2000 թվականից, նույնիսկ 90-ականներից բավական հաճախ ուշադրություն էի հրավիրում այն հանգամանքի վրա, որ չգիտես ինչու տարբեր կարգի կոչերը, որոնք հնչում էին Մինսկի խմբի 3 համանախագահների կամ նրանցից որևէ մեկի կողմից, շարունակում էին կիրառել այն մեթոդաբանությունը, որը կիրառում էր ԽՄ կոմկուսի կենտրոնական կոմիտեն: Այսինքն՝ 1988-1991 թթ երբ ինչ-որ լարվածություն էր լինում, կոչ էին անում և հայերին, և ադրբեջանցիներին՝ ընդ որում հավասարեցնելով մեղքի բաժինը: Նույնը հիմա են կիրառում աշխարհի՝ իբր թե ամենաժողովրդավար երկրները՝ Ֆրանսիան և ԱՄՆ-ը: Այս փաստը, սակայն, կարող է զարմացնել միայն առաջին հայացքից: Բավական մեծ են ԱՄՆ շահերն Ադրբեջանում, շատ ավելի մեծ, քան մյուս երկրներինը: Իսկ Ֆրանսիան դարձել է ԱՄՆ-ի կցորդ: Այնպես որ ես հիմա՝ 2014 թվականին, չեմ զարմանում ԱՄՆ-ի ու ֆրանսիայի հայտարարությունների վրա: Նրանք հավասարապես հայատյաց են: Հավասարապես ադրբեջանամետ: Ինչ էլ որ անում են, վերջում հակահայկական ավարտ է ունենում: Հիշեցնեմ՝ ԱՄՆ-ը դեռ պաշտոնապես չի ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը: Նույնը անում է Ֆրանսիան: Խոստացել էր, հիշում եք, սակայն Ցեղասպանության ժխտումը քրեականանցող օրենքը հաջողությամբ տապալեց ու էլի հետաձգում են ու երևի այդպես՝ մինչև ընտրություններ: Էլի կսկսնեք գոռգոռալ, որ Ֆրանսիան՝ մեր բարեկամը, տեսեք ինչեր է անելու: Այս ամենը բավական շուտ պետք էր հասկանալ: Թուրքիան ու Ադրբեջանն Արևմուտքի համար շատ կարևոր են, քան արդարությունը, հայությունը, կամ հայկական հարցը: Ես բազմիցս գրել եմ, որ ֆրանսիացնիները դավաճանել են հայերին: Դա բացատրել եմ կիլիկիահայության ճակատագրի օրինակով: Այնպես որ, ի՞նչ տարբերություն Ֆրանսիայի ԱԳՆ_ի համար՝ կոտորվելու՞ է Հայաստանի կամ Արցախի հայությունը, թե ոչ: Այն մտայնությունո, որ Ֆրանսիան և Ամերիկան զբաղված են հայանպաստ գործունեությամբ, վաղուց պետք է հանձնել պատմության արխիվը և այլևս չանդրադառնալ: Դա կեղծիք է:
-ԱՄՆ Պետդեպի մամուլի խոսնակ Ջեն Փսակին կողմերին կոչ է արել ընդունել Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի առաջարկը և հանդիպել Փարիզում: Ըստ Ձեզ՝ կլինի՞ այդ հանդիպումը և ի՞նչ կտա:
-Ոչ մի բան չի տա, եթե իհարկե նախագահներից մեկը չի պատրաստվի գալ ու լիակատար կապիտուլիացիայի փաստաթուղթ ստորագրել:Ոչ փարիզյան, ոչ մադրիդյան, որ Կազանի հանդիպումները ոչինչ չեն տալիս: Հերթական միջոցառում է լինելու և կրկին շեշտվելու է համանախագահ պետությունների «դերը» հակամարտության կարգավորման գործընթացում: Մնում է հույս ունենալ, որ Սերժ Սարգսյանը մտադիր չէ կապիտուլիացիա ստորագրել:
Հասմիկ Գյոզալյան
