Մինչ անկախությունը մեր մշակութային-գիտական ,,էլիտան,, ռուսախոս էր. Հեռուստատեսության, կինոյի, թատրոնի, գրականության, երաժշտության, գիտության ոլորտներում, ամենուր ռուսերեն էին խոսում...
Ավելին՝ հայոց դառը ճակատագրի մասին պատմավեպեր ու հայրենասիրական ճոռոմ բանաստեղծություններ գրող հայտնի հեղինակներն իրենց երեխաներին ու թոռներին տանում էին ռուսական դպրոց:
Շատերը գնում Մոսկվայում էին դիսերտացիա պաշտպանում, ու գիտության թեկնածուի, դոկտորի վկայականը մեծամտաբար թափահարում էին մեր դեմքին:
Եթե հետո հրապարակավ սկսեցին մի կերպ հայերեն լեզվով արտահայտվել, ապա դա դեռ չի նշանակում, որ նրանց մտածողությունը, լեզվամտածողությունը փոխվել է...Ո՛չ, չի փոխվել...Հիմա էլ այդ խավը կենցաղային մակարդակում շարունակում է ռուսերենով հաղորդակցվել...
Մի ազգ, որին ավելի քան մեկ դար այսպիսի մտավորականությունն է առաջնորդել, հիմա զարմանում եմ, թե ինչու է ոմանց զայրացրել Սահմանադրական դատարանի որոշումը՝ ԵՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցության պայմանագրի վերաբերյալ...
