ՕԵԿ-Ագրարային համալսարան «տարածքային պատերազմը» այսօր խոսքից վերածվել է քաշքշուկի, միջադեպի: Այս պատմությունն ինքնին տհաճ է, որովհետև վիճահարույց տարածքը հազիվ թե վերածվեր «մի կաթիլ մեղրի» պատմության, եթե կողքից «բզողներ» չլինեին:
Ենթադրում եմ, որ ՕԵԿ-ը մի քիչ չափազանցնում է խնդրի քաղաքական ասպեկտը: Համենայն դեպս,երբ ընթերցեցի Արթուր Բաքղդասրյանի կուսակցության հայտարարությունը, տպավորություն ստեղծվեց, որ առիթն օգտագործվել է կառավարությանը, այսինքն՝ Հովիկ Աբրահամյանին, հերթական անգամ քլնգելու համար: Գուցե կա քաղաքական խնդիր, բայց չեմ կարծում, որ վարչապետը բան ու գործը թողած՝ կռիվ է տալիս ՕԵԿ-ի դեմ:
Չեն հավատում նաև, որ արձակուրդային այս շոգին դասախոսներն ու ուսանողները մոբլիզացվեին ու գային ցույցի, եթե կողքից «բզող» չլիներ: Կարելի է այս հարցը «մի կաթիլ մեղրի» չվերածել ու հանգիստ լուծել՝ օրենքի ու պայմանավորվածությունների դաշտում:
