էդ ո՞նց է լինում, որ հայերեն գրող, խոսող ու հայերեն կարդացող մի խումբ մարդիկ օտարների շահն ավելի են պաշտպանում ու սպասարկում, քան Հայաստանինը:
Երեւի մտածողությունը հայաստանակենտրոն չէ, լեզուն, անձնագիրը, քֆուրները, կերածները հայկական են, մտածողությունը` օտարական, ոմանք այնքան են արբել, որ արգելակներն այլեւս չեն պահում. բացահայտ էլ հայտարարում են, թե իրենք օտարամետ են, հետո կռուտիտների արանքում սկսում են բլբլալ, թե օտարը իրականում օտար չէ, այլ Հայաստանի պապան է, ու` օտարները նրանք են, ովքեր հանդգնում են մտածել, որ Հայաստանը կարող է լինել ինքնիշխան եւ զարգանալ ինքնուրույն:
Գուցե անկեղծորեն մտածում են, թե Հայաստանն իսկապես պետություն չէ, օտարի նվաճած գաղութն է, իբր, մենք` միամիտներս, դեռ գլխի չենք ընկել, որ էս երկրից բան դուրս չի գա, իշխանությունը միշտ ճիշտ է ու ժամանակին խանութներից սապոնեղենն հավաքել, հարմար տեղավորվել են իրենց անզուգական պապայի մարմնում:
Բոզեր, ելեք սիկտիր եղեք այնտեղ, ում շահերը սպասարկում եք, բայց ձեզ Հայաստանի քաղաքացու տեղ եք դրել:
Փոխեք անուններդ, ազգանուններդ, անձնագրերդ, դեմքերիդ դժբախտ արտահայտություններն ու սկտրմարշ եղեք:
