Երգչուհի Շպռոտը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է.
«Ես երկար տարիներ ա պրակտիկաՎատ եմ լինում լավատես մտքերի, միայն պոզիտիվի մասին խոսելու մեջ։ Կարդացել եմ բազում գրքեր՝անձս օգնելու համար։ Փոխել եմ սովետից եկած մտքերս, ընտանիքիցս եկած ինֆոն նեգատիվ։ Տարիների գործ ա, շերտ առ շերտ օրը մի քայլ առաջ եմ գնում...
Նայելով մեր պատմությանը հայի տխուր աչքերից սկսած, մենք խռոնիկ դիլխոր ազգ ենք։ Նայելով Հայ Պապիկի՝ ուզում եմ լացեմ խեղճ տեսքից... Նայելով հին ֆոտոներին՝ հայերը միշտ քյասիբ են։ Պատմությունը մեր մտքերի հայելինա։ Մեր պապերը լավատես չեն եղել ոնցոր թե։ Ուզե՞լ ենք մեզ խղճան: Խռոնիկ թախիծը մեզ պատիվա բերում, մթոմ տանջված ենք, ուրեմն՝ մեզ Աստված շատ կսիրի, որտև Հիսուսնելա տանջվե՞լ: Չեմ հասկանում մենք հպա՞րտ ենք, որ տանջված ազգ ենք: Ես երբ իմ կյանքի դժվարություններից եմ պատմում մեծամասնությունը, դա նոռմալա համարում, բայց երբ ես լավ եմ ու հաջողակ ոչ բոլորն են մարսում դա։ Խի՞, մոդայա տանջվա՞ծ լինելը: Աչքներս սովորա տանջված տատիի: Մի հատ միաբանվեք շուտ։ Մի հատ փեշերիցդ թափեք տանջվածը։ Մի հատ սկսեք տեսնել Լույսը։ Մի հատ ստեղծեք Լույսը։ Մի փնտրեք Լույս՝ Ստեղծեք չեղած տեղից։ Թեթև եղեք բմբուլի պես, կամ ռուս տատիկի պես մի քիչ խմած, բայց ուրախ.... Լավատեսությունը չեն ծախում շուկայում, դա զոռով դուրս ես հանում շուրթերիցդ։ Զոռով եղեք լավատես, զոռով եղեք թեթև.... Էլ չլսեմ ողբ, էլ չլսեմ ցեղասպանության լաց, էլ չլսեմ ինչ ամոթա հողերը կորցրինք... Ամոթը ոռի բանա, հողերն էլ հետ չի բերի.... Լավատեսությունը, Լույսի ձգտումը ետ կբերի ՝ Մեզ,առաջինը, հետո նոր հողերը։ Ուզում եմ մեր տատի պապիները ժպտան, հումորներ անեն, որ ես նայեմ ու թուլանամ։ Որ հավատամ մենք ուժեղ ենք, մենք միաբան ենք մի Հայ, մի Աշխարհ»:
Դիտեք նաև՝
