«Առավոտի» հետ զրույցի ժամանակ Գոռի հայրը՝ Արմենը, պատմեց, որ երեխան 3 ամիս է հաճախել մանկապարտեզ: Նա ցավով հիշեց, թե ինչպես են օրեր առաջ երեխային տուն ուղարկել մանկապարտեզից՝ միայն այն պատճառով, որ նա ջրի և աղբի վարձավճարները չի մարել: «Մի քանի օր առաջ մեկ էլ տեսնենք երեխան գալիս է տուն: Ես անհանգստացա: Այդուհետև, երբ գնացի պարտեզ, ապա ինձ հայտնեցին, որ պարտքերի պատճառով գյուղապետը երեխային չի թույլատրում հաճախել մանկապարտեզ»,-մեզ հետ զրույցի ժամանակ ասաց Արմենը: Արմենը 3 անչափահաս տղաների հայր է: Նա չունի պետականորեն ոչ մի աշխատանք: Միակ աշխատանքը, որով կարողանում է նրա ընտանիքը մի կերպ գոյատևել՝ դաշտն է: Ամեն առավոտ կնոջ հետ վեր է կենում և գնում դաշտ աշխատելու, որն էլ դառնում է իրենց ապրուստի միջոցը: 6-ամյա Գոռը ցանկություն հայտնեց մանկապարտեզ գնալու: Նա տանը ոչինչ չունի զբաղվելու, իսկ մանկապարտեզում՝ երեխաների կողքին, իրեն հետաքրքիր է: Եղեգնավանի մանկապարտեզում մեզ հանդիպած Նուշիկ Խաչատրյանը, ով շտապեց տեղեկացնել, որ մանկապարտեզի տնօրեն Լուսինե Սահակյանը տեղում չէ և խնդրեց, որ բարձրացված հարցի վերաբերյալ պարզաբանումներ անել ոչ թե մանկապարտեզում, այլ գյուղապետարանում, ուստի «Առավոտը» այցելեց Եղեգնավանի գյուղապետարան: Երբ մտանք գյուղապետի աշխատասենյակ, նա խոսում էր հեռախոսով: «Ի՞նչ անենք, մանկապարտեզը փակենք ու պրծնե՞նք: Եթե չենք կարողանում պահել աշխատողներին, ապա ի՞նչ անենք: Բա համայնքի բյուջեն ինչի՞ հաշվին է գոյանում: Պիտի հարկերը վճարեն, որ համայնքը բյուջե ունենա: 15.000.000 հարկ կա, իսկ այսօր հավաքվել է ընդամենը 3. 000. 000-ն: Ե՞րբ պետք է վճարեն քաղաքացիները»,-հեռախոսազրույցն ավարտելուց հետո նա դարձավ դեպի մեզ և ասաց. «Լսեցի՞ք»: Այն հարցին, թե ինչո՞ւ են 6-ամյա երեխային զրկել նախադպրոցական կրթությունից և ինչո՞ւ պետության աջակցությունը, տվյալ պարագայում՝ գյուղապետի, չկա, գյուղապետն ասաց. «Մտե՞լ եք մանկապարտեզ: Տեսե՞լ եք, թե որքան վերանորոգման աշխատանքներ են տարվել: Ո՞վ է մեզ փող տվել: Պետությունը մեզ փո՞ղ է տվել, որ կառուցենք: Դա կառուցվել է հարկերի հիման վրա: Երեխան, որ չի գնում մանկապարտեզ, հայր ունի, թող նա հոգա»: Այդուհետև դառնալով դեպի Գոռի հայր Արմենը՝ ասաց. «22.000 դրամն ի՞նչ փող է, որ չես կարողանում վճարել»: Դա քիչ փող է, թե շատ՝ փաստն այն է, որ Արմենը դա չի կարողացել վճարել՝ ի վիճակի չի եղել, հակառակ դեպքում՝ երեխայի հայրը նա է և նրա սիրտն ամենից շատ է ցավում երեխայի վիճակի համար: Արմենի՝ ջրի և աղբի գումարը, որը նա ի վիճակի չի եղել վճարել 2012 և 2013 թվականներին, կազմում է 22. 000 դրամ, որի հետևանքով էլ երեխային զրկել են տարրական կրթությունից: Աղբի գումարի հետ կապված՝ Արմենը տեղեկացրեց, որ ինքն է հոգացել այդ խնդիրը և իր սեփական աղբը տեղափոխել է համապատասխան վայր, որտեղ աղբաթափում են Արարատի մարզի տարբեր համայնքների կուտակված աղբերը: Աղբը՝ մի կողմ, ջուրն էլ մի կողմ: Այստեղ խնդիրը երեխայի նկատմամբ վերաբերմունքն է:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2013/08/10/275162/

© 1998 - 2013 Առավոտ — Նորություններ Հայաստանից

«Առավոտի» հետ զրույցի ժամանակ Գոռի հայրը՝ Արմենը, պատմեց, որ երեխան 3 ամիս է հաճախել մանկապարտեզ: Նա ցավով հիշեց, թե ինչպես են օրեր առաջ երեխային տուն ուղարկել մանկապարտեզից՝ միայն այն պատճառով, որ նա ջրի և աղբի վարձավճարները չի մարել: «Մի քանի օր առաջ մեկ էլ տեսնենք երեխան գալիս է տուն: Ես անհանգստացա: Այդուհետև, երբ գնացի պարտեզ, ապա ինձ հայտնեցին, որ պարտքերի պատճառով գյուղապետը երեխային չի թույլատրում հաճախել մանկապարտեզ»,-մեզ հետ զրույցի ժամանակ ասաց Արմենը: Արմենը 3 անչափահաս տղաների հայր է: Նա չունի պետականորեն ոչ մի աշխատանք: Միակ աշխատանքը, որով կարողանում է նրա ընտանիքը մի կերպ գոյատևել՝ դաշտն է: Ամեն առավոտ կնոջ հետ վեր է կենում և գնում դաշտ աշխատելու, որն էլ դառնում է իրենց ապրուստի միջոցը: 6-ամյա Գոռը ցանկություն հայտնեց մանկապարտեզ գնալու: Նա տանը ոչինչ չունի զբաղվելու, իսկ մանկապարտեզում՝ երեխաների կողքին, իրեն հետաքրքիր է: Եղեգնավանի մանկապարտեզում մեզ հանդիպած Նուշիկ Խաչատրյանը, ով շտապեց տեղեկացնել, որ մանկապարտեզի տնօրեն Լուսինե Սահակյանը տեղում չէ և խնդրեց, որ բարձրացված հարցի վերաբերյալ պարզաբանումներ անել ոչ թե մանկապարտեզում, այլ գյուղապետարանում, ուստի «Առավոտը» այցելեց Եղեգնավանի գյուղապետարան: Երբ մտանք գյուղապետի աշխատասենյակ, նա խոսում էր հեռախոսով: «Ի՞նչ անենք, մանկապարտեզը փակենք ու պրծնե՞նք: Եթե չենք կարողանում պահել աշխատողներին, ապա ի՞նչ անենք: Բա համայնքի բյուջեն ինչի՞ հաշվին է գոյանում: Պիտի հարկերը վճարեն, որ համայնքը բյուջե ունենա: 15.000.000 հարկ կա, իսկ այսօր հավաքվել է ընդամենը 3. 000. 000-ն: Ե՞րբ պետք է վճարեն քաղաքացիները»,-հեռախոսազրույցն ավարտելուց հետո նա դարձավ դեպի մեզ և ասաց. «Լսեցի՞ք»: Այն հարցին, թե ինչո՞ւ են 6-ամյա երեխային զրկել նախադպրոցական կրթությունից և ինչո՞ւ պետության աջակցությունը, տվյալ պարագայում՝ գյուղապետի, չկա, գյուղապետն ասաց. «Մտե՞լ եք մանկապարտեզ: Տեսե՞լ եք, թե որքան վերանորոգման աշխատանքներ են տարվել: Ո՞վ է մեզ փող տվել: Պետությունը մեզ փո՞ղ է տվել, որ կառուցենք: Դա կառուցվել է հարկերի հիման վրա: Երեխան, որ չի գնում մանկապարտեզ, հայր ունի, թող նա հոգա»: Այդուհետև դառնալով դեպի Գոռի հայր Արմենը՝ ասաց. «22.000 դրամն ի՞նչ փող է, որ չես կարողանում վճարել»: Դա քիչ փող է, թե շատ՝ փաստն այն է, որ Արմենը դա չի կարողացել վճարել՝ ի վիճակի չի եղել, հակառակ դեպքում՝ երեխայի հայրը նա է և նրա սիրտն ամենից շատ է ցավում երեխայի վիճակի համար: Արմենի՝ ջրի և աղբի գումարը, որը նա ի վիճակի չի եղել վճարել 2012 և 2013 թվականներին, կազմում է 22. 000 դրամ, որի հետևանքով էլ երեխային զրկել են տարրական կրթությունից: Աղբի գումարի հետ կապված՝ Արմենը տեղեկացրեց, որ ինքն է հոգացել այդ խնդիրը և իր սեփական աղբը տեղափոխել է համապատասխան վայր, որտեղ աղբաթափում են Արարատի մարզի տարբեր համայնքների կուտակված աղբերը: Աղբը՝ մի կողմ, ջուրն էլ մի կողմ: Այստեղ խնդիրը երեխայի նկատմամբ վերաբերմունքն է:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2013/08/10/275162/

© 1998 - 2013 Առավոտ — Նորություններ Հայաստանից

«Առավոտի» հետ զրույցի ժամանակ Գոռի հայրը՝ Արմենը, պատմեց, որ երեխան 3 ամիս է հաճախել մանկապարտեզ: Նա ցավով հիշեց, թե ինչպես են օրեր առաջ երեխային տուն ուղարկել մանկապարտեզից՝ միայն այն պատճառով, որ նա ջրի և աղբի վարձավճարները չի մարել: «Մի քանի օր առաջ մեկ էլ տեսնենք երեխան գալիս է տուն: Ես անհանգստացա: Այդուհետև, երբ գնացի պարտեզ, ապա ինձ հայտնեցին, որ պարտքերի պատճառով գյուղապետը երեխային չի թույլատրում հաճախել մանկապարտեզ»,-մեզ հետ զրույցի ժամանակ ասաց Արմենը: Արմենը 3 անչափահաս տղաների հայր է: Նա չունի պետականորեն ոչ մի աշխատանք: Միակ աշխատանքը, որով կարողանում է նրա ընտանիքը մի կերպ գոյատևել՝ դաշտն է: Ամեն առավոտ կնոջ հետ վեր է կենում և գնում դաշտ աշխատելու, որն էլ դառնում է իրենց ապրուստի միջոցը: 6-ամյա Գոռը ցանկություն հայտնեց մանկապարտեզ գնալու: Նա տանը ոչինչ չունի զբաղվելու, իսկ մանկապարտեզում՝ երեխաների կողքին, իրեն հետաքրքիր է: Եղեգնավանի մանկապարտեզում մեզ հանդիպած Նուշիկ Խաչատրյանը, ով շտապեց տեղեկացնել, որ մանկապարտեզի տնօրեն Լուսինե Սահակյանը տեղում չէ և խնդրեց, որ բարձրացված հարցի վերաբերյալ պարզաբանումներ անել ոչ թե մանկապարտեզում, այլ գյուղապետարանում, ուստի «Առավոտը» այցելեց Եղեգնավանի գյուղապետարան: Երբ մտանք գյուղապետի աշխատասենյակ, նա խոսում էր հեռախոսով: «Ի՞նչ անենք, մանկապարտեզը փակենք ու պրծնե՞նք: Եթե չենք կարողանում պահել աշխատողներին, ապա ի՞նչ անենք: Բա համայնքի բյուջեն ինչի՞ հաշվին է գոյանում: Պիտի հարկերը վճարեն, որ համայնքը բյուջե ունենա: 15.000.000 հարկ կա, իսկ այսօր հավաքվել է ընդամենը 3. 000. 000-ն: Ե՞րբ պետք է վճարեն քաղաքացիները»,-հեռախոսազրույցն ավարտելուց հետո նա դարձավ դեպի մեզ և ասաց. «Լսեցի՞ք»: Այն հարցին, թե ինչո՞ւ են 6-ամյա երեխային զրկել նախադպրոցական կրթությունից և ինչո՞ւ պետության աջակցությունը, տվյալ պարագայում՝ գյուղապետի, չկա, գյուղապետն ասաց. «Մտե՞լ եք մանկապարտեզ: Տեսե՞լ եք, թե որքան վերանորոգման աշխատանքներ են տարվել: Ո՞վ է մեզ փող տվել: Պետությունը մեզ փո՞ղ է տվել, որ կառուցենք: Դա կառուցվել է հարկերի հիման վրա: Երեխան, որ չի գնում մանկապարտեզ, հայր ունի, թող նա հոգա»: Այդուհետև դառնալով դեպի Գոռի հայր Արմենը՝ ասաց. «22.000 դրամն ի՞նչ փող է, որ չես կարողանում վճարել»: Դա քիչ փող է, թե շատ՝ փաստն այն է, որ Արմենը դա չի կարողացել վճարել՝ ի վիճակի չի եղել, հակառակ դեպքում՝ երեխայի հայրը նա է և նրա սիրտն ամենից շատ է ցավում երեխայի վիճակի համար: Արմենի՝ ջրի և աղբի գումարը, որը նա ի վիճակի չի եղել վճարել 2012 և 2013 թվականներին, կազմում է 22. 000 դրամ, որի հետևանքով էլ երեխային զրկել են տարրական կրթությունից: Աղբի գումարի հետ կապված՝ Արմենը տեղեկացրեց, որ ինքն է հոգացել այդ խնդիրը և իր սեփական աղբը տեղափոխել է համապատասխան վայր, որտեղ աղբաթափում են Արարատի մարզի տարբեր համայնքների կուտակված աղբերը: Աղբը՝ մի կողմ, ջուրն էլ մի կողմ: Այստեղ խնդիրը երեխայի նկատմամբ վերաբերմունքն է:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2013/08/10/275162/

© 1998 - 2013 Առավոտ — Նորություններ Հայաստանից

«Առավոտի» հետ զրույցի ժամանակ Գոռի հայրը՝ Արմենը, պատմեց, որ երեխան 3 ամիս է հաճախել մանկապարտեզ: Նա ցավով հիշեց, թե ինչպես են օրեր առաջ երեխային տուն ուղարկել մանկապարտեզից՝ միայն այն պատճառով, որ նա ջրի և աղբի վարձավճարները չի մարել: «Մի քանի օր առաջ մեկ էլ տեսնենք երեխան գալիս է տուն: Ես անհանգստացա: Այդուհետև, երբ գնացի պարտեզ, ապա ինձ հայտնեցին, որ պարտքերի պատճառով գյուղապետը երեխային չի թույլատրում հաճախել մանկապարտեզ»,-մեզ հետ զրույցի ժամանակ ասաց Արմենը: Արմենը 3 անչափահաս տղաների հայր է: Նա չունի պետականորեն ոչ մի աշխատանք: Միակ աշխատանքը, որով կարողանում է նրա ընտանիքը մի կերպ գոյատևել՝ դաշտն է: Ամեն առավոտ կնոջ հետ վեր է կենում և գնում դաշտ աշխատելու, որն էլ դառնում է իրենց ապրուստի միջոցը: 6-ամյա Գոռը ցանկություն հայտնեց մանկապարտեզ գնալու: Նա տանը ոչինչ չունի զբաղվելու, իսկ մանկապարտեզում՝ երեխաների կողքին, իրեն հետաքրքիր է: Եղեգնավանի մանկապարտեզում մեզ հանդիպած Նուշիկ Խաչատրյանը, ով շտապեց տեղեկացնել, որ մանկապարտեզի տնօրեն Լուսինե Սահակյանը տեղում չէ և խնդրեց, որ բարձրացված հարցի վերաբերյալ պարզաբանումներ անել ոչ թե մանկապարտեզում, այլ գյուղապետարանում, ուստի «Առավոտը» այցելեց Եղեգնավանի գյուղապետարան: Երբ մտանք գյուղապետի աշխատասենյակ, նա խոսում էր հեռախոսով: «Ի՞նչ անենք, մանկապարտեզը փակենք ու պրծնե՞նք: Եթե չենք կարողանում պահել աշխատողներին, ապա ի՞նչ անենք: Բա համայնքի բյուջեն ինչի՞ հաշվին է գոյանում: Պիտի հարկերը վճարեն, որ համայնքը բյուջե ունենա: 15.000.000 հարկ կա, իսկ այսօր հավաքվել է ընդամենը 3. 000. 000-ն: Ե՞րբ պետք է վճարեն քաղաքացիները»,-հեռախոսազրույցն ավարտելուց հետո նա դարձավ դեպի մեզ և ասաց. «Լսեցի՞ք»: Այն հարցին, թե ինչո՞ւ են 6-ամյա երեխային զրկել նախադպրոցական կրթությունից և ինչո՞ւ պետության աջակցությունը, տվյալ պարագայում՝ գյուղապետի, չկա, գյուղապետն ասաց. «Մտե՞լ եք մանկապարտեզ: Տեսե՞լ եք, թե որքան վերանորոգման աշխատանքներ են տարվել: Ո՞վ է մեզ փող տվել: Պետությունը մեզ փո՞ղ է տվել, որ կառուցենք: Դա կառուցվել է հարկերի հիման վրա: Երեխան, որ չի գնում մանկապարտեզ, հայր ունի, թող նա հոգա»: Այդուհետև դառնալով դեպի Գոռի հայր Արմենը՝ ասաց. «22.000 դրամն ի՞նչ փող է, որ չես կարողանում վճարել»: Դա քիչ փող է, թե շատ՝ փաստն այն է, որ Արմենը դա չի կարողացել վճարել՝ ի վիճակի չի եղել, հակառակ դեպքում՝ երեխայի հայրը նա է և նրա սիրտն ամենից շատ է ցավում երեխայի վիճակի համար: Արմենի՝ ջրի և աղբի գումարը, որը նա ի վիճակի չի եղել վճարել 2012 և 2013 թվականներին, կազմում է 22. 000 դրամ, որի հետևանքով էլ երեխային զրկել են տարրական կրթությունից: Աղբի գումարի հետ կապված՝ Արմենը տեղեկացրեց, որ ինքն է հոգացել այդ խնդիրը և իր սեփական աղբը տեղափոխել է համապատասխան վայր, որտեղ աղբաթափում են Արարատի մարզի տարբեր համայնքների կուտակված աղբերը: Աղբը՝ մի կողմ, ջուրն էլ մի կողմ: Այստեղ խնդիրը երեխայի նկատմամբ վերաբերմունքն է: Մի՞թե երեխային զրկելով մանկապարտեզից՝ կարելի է հարկային խնդիր առաջ քաշել կամ երեխային դարձնել զենք, որպեսզի հարկերը վճարվեն, այն պարագայում, երբ նա մեր ապագայի սերունդն է լինելու: Նա ի՞նչ է հիշելու իր մանկությունից՝ այն, որ հարկի պատճառով զրկվել է երեխա զգալու լիարժեքությունի՞ց և որտե՞ղ է վերջապես սկսվում ու ավարտվում երեխայի իրավունքը:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2013/08/10/275162/

© 1998 - 2013 Առավոտ — Նորություններ Հայաստանից