1992թ. Դեկտեմբերի 3-ին Ղոջազի բարձունքները պաշտպանելիս զոհվել է իմ ավագ ընկեր Արտակ Հովհաննիսյանը: Նա ԱԻՄ-ի լրատվական ծառայությունում օպերատոր էր, նկարհանում էր Արցախի հերոսամարտի կռիվները: Մի ձեռքին տեսախցիկն էր մյուս ձեռքին ավտոմատը: Շնորհիվ նրա նկարհանած կադրերի բազմաթիվ ապացույցներ կան այսօր Ադրբեջանի կողմից իրագործված ռազմական հանցագործությունների մասին:
Զինակից ընկերները պատմում են, Արտակի անսահման հայրենասիրության մասին: Պատմում են, որ զոհվելուց առաջ, երբ ստացել են նահանջի հրաման ընկերոջը խնդրել մի վայրկյան էլ մնալ կողքին ասել է. «Բենո 14 հոգի խփել եմ 15-րդին էլ պետք է խփեմ»: Չհասցրեց: Տեսնելով, որ ընկերներից մեկը վիրավորվել է շտապում է օգնել նրան մի ուսին տեսախցիկը, մյուսին՝ ընկերը, իսկ ձեռքին անբաժան ընկերը՝ ավտոմատը: Երիցս փառք քեզ ու քո ընկերներին Արտակ:
P.S Այդ ժամանակ Պարույր Հայրիկյանը ԱՄՆ-ում էր՝ զենք հայթայթելու նպատակով, բայց իրականում հերթական անգամ բուժվում էր:
Լուսանկարն ու գրառումը` Հայկ Հակոբյանի ֆեյսբուքյան էջից:
