Սերժ Սարգսյանը շատերի համար անսպասելիորեն երեկ դիմեց ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանին` տեղեկացնելով Հայաստան-Թուրքիա արձանագրությունները խորհրդարանից հետ կանչելու վերաբերյալ իր որոշման մասին:

Այն, որ նա պատրաստվում էր ապրիլի 24-ից առաջ նման քայլ կատարել, ենթադրելի էր, առավել եւս, որ ինչպես Գ. Սահակյանին ուղղված նամակում հենց ինքն է հիշեցնում` Սերժ Սարգսյանը խոսել էր թուրքերին տրված ժամանակի անսպառ չլինելու մասին դեռեւս անցած սեպտեմբերի վերջին` ՄԱԿ-ի գագաթաժողովում: Սակայն նա արձանագրությունները հետ կանչելու որոշումը չկայացրեց ոչ Էրդողանի` Գալիպոլիի հարյուրամյակի ցինիկ հրավերքից, ո՛չ դրան հետեւած պատասխանից, ո՛չ էլ անգամ Ցեղասպանության մասին համահայկական հռչակագրի ընդունումից հետո: Ասել է թե` այդ կարեւոր քաղաքական որոշումը կայացնելու համար վերջին շրջանի բոլոր ինֆորմացիոն առիթները թողած` Ս. Սարգսյանը որոշեց արձանագրությունները հետ կանչել հենց երեկ` ներքաղաքական բարդագույն այս իրավիճակում:

Հարց է առաջանում` ինչո՞ւ: Իհարկե, առաջին պատասխանը, որը կարող է հնչել, ՀՅԴ-ի   համակրանքը հենց այս լարված փուլում ստանալու մղումն է: Ի վերջո, չմոռանանք, որ Դաշնակցությունը տեւական ժամանակ է, ինչ պահանջում է ոչ միայն  արձանագրությունները հետ կանչել Աժ-ից, այլեւ, առհասարակ, հետ վերցնել ՀՀ ստորագրությունն այդ փաստաթղթերի տակից: Սա, ի դեպ, սահմանադրական բարեփոխումների հետ միասին հանդիսանում է ՀՅԴ-ի առաջարկած հայտնի 7 կետերից թերեւս ամենասկզբունքայինը Դաշնակցության համար: Ի վերջո, չմոռանանք, որ ՀՅԴ-ն կոալիցիայից դուրս եկավ հենց հայ-թուրքական այս գործընթացի պատճառով, ուստի դադարեցնելով այն` Սերժ Սարգսյանը, փաստորեն, վերացնում է նաեւ ՀՅԴ-ի հետ կրկին կոալիցիա կազմելու արգելքը:

Սակայն արձանագրությունները հենց հիմա Աժ-ից հետ կանչելու Սարգսյանի որոշումը, բացի ներքաղաքականից, կարող է եւ, ըստ ամենայնի, ունի նաեւ արտաքին քաղաքական դրդապատճառ, որը, ինչպես եւ Հայաստան-Թուրքիա հարաբերություններն ինքնին, հանգում է Ղարաբաղի ճակատագրի շուրջ ընթացող առայժմ ոչ այնքան տեսանելի, սակայն խիստ  վտանգավոր աշխարհաքաղաքական զարգացումներին:

Ու թեեւ Գագիկ Ծառուկյանի մականվան հրապարակային հիշեցումից հետո հայ հանրությունը կարծես թե իսպառ մոռացել է, որ գոյություն ունի պատերազմի վտանգ, դրանից Ղարաբաղի շուրջ մտահոգիչ զարգացումները ոչ միայն չեն նվազում, այլեւ էլ ավելի ինտենսիվ բնույթ են ստանում: Համենայն դեպս, ԱՄՆ պետքարտուղարի օգնականի` Բաքու կատարելիք այցի նախօրեին երեք շրջանների վերադարձի մասին խոսակցություններն ու  Թուրքիայի հետ ՀՀ հարաբերությունների վերջնական հստակեցումը հենց դրա մասին են խոսում:

Շարունակությունը և ուշագրավ այլ նյութեր  «Ժողովուրդ»  թերթում