Գրող, հրապարակագիր Մարտին Հուրիխանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում լուսանկար է հրապարակել ու գրել.

«ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ ԳԼԽԻՆ ԿԱՆԳՆԱԾ ԲՈՐԵՆԻՆԵՐԸ

«Նռան գույնը» կինոնկարում տեսարան կա, երբ եկեղեցուց հանում են թրջված գրքերն ու չորացնելու համար շարում տաճարի պատերին։ Խնդրում եմ ուշադրություն դարձնել՝ ՇԱՐՈՒՄ ԵՆ ՏԱՃԱՐԻ ՊԱՏԵՐԻՆ։
Փարաջանովի 100-ամյակի միջոցառման շրջանակներում ծանծաղամիտների ոհմակը, ում վստահվել է հայ մշակույթը գլխավորելն ու տնօրինելը, գրքերը հանել ու փռել է ասֆալտին։
Իրենց արևին սույնը փորձել են ընթերցել, իբր թե, փարաջանովյան տարբերակով, սակայն մտոք ու աչոք կույր, ես կասեի, առհասարակ, անկիրթ լինելու պատճառով այդպես էլ չեն հասկացել, որ իրականում վարկաբեկում են մասնավորապես գիրն ու գրականությունը։
Այնքա՛ն տգետ են, որ ունկնդիր չեն եղել անգամ ֆիլմի հետևյալ հուշումին․ «ՊԻՏՈ Է ԽՆԱՄՈՔ ՊԱՀԵԼ ԳԻՐՔԸ ԵՎ ԿԱՐԴԱԼ։ ԶԻ ԳԻՐՔԸ ՀՈԳԻ Է ԵՎ ԿՅԱՆՔ»։
Ի՞նչ իմանաս, գուցե սրբորեն տուրք են տվել ինկվիզիցիայի ու նացիստների տիրապետության ժամանակներում եղած՝ գրքերը ասֆալտին փռելու «կուլտուրային»։ Իսկ այստեղից այդ նույն գրքերը հրո ճարակ դարձնելն այնքան էլ հեռու բան չէ։ Անպատիժ փորձը հո՞ կա։
Հավելյալ մեկնաբանություններ չեմ տալիս, որովհետև գործ ունենք մշակույթը կազմաքանդող բորենիների հետ, որոնց համար սրբություն է այն ամենը, ինչ կապված է ասֆալտի ու ասֆալտին փռելու հետ։
Իրենցը մշակույթը չէ։ Իրենցը մշակույթի մեջ եղած փողերն ու հերթական մեծությանը վարկաբեկելն է։ Լավ էլ` գիտակցաբար»։

***

***