Աշխատանքի և երկխոսության մեջ շահագրգիռ կողմերի ներգրավման հարցում կարևոր են ներառականությունը, թափանցիկությունը և, ամենակարևորը, վստահության ձևավորումն ու ամրապնդումը: Այս մասին սեպտեմբերի 27-ին Հայաստանի հանքարդյունաբերությանը նվիրված ֆորումի ժամանակ հայտարարեց «Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատ» ՓԲԸ կայուն զարգացման գծով տնօրեն Արմեն Ստեփանյանը։
Թափանցիկությունը հիմնված է իրական և ներառական երկխոսության վրա շահագրգիռ կողմերի, ներառյալ համայնքների և կառավարության հետ, ասաց նա:
«Եթե այս վստահության հիմքը չի կարող ճիշտ ձևավորվել, ապա ապագան մշուշոտ է դառնում։ Դրանից խուսափելու համար պետք է ընդհանուր նպատակներ ձեւակերպել, որից հետո հաջողությունը դառնում է ժամանակի հարց»,- հավելեց նա։
Նրա կարծիքով՝ աշխատանքի կազմակերպման, այդ թվում՝ ԷՍԳ-ի (բնապահպանական, սոցիալական և կորպորատիվ կառավարում) տեսակետից անվտանգության հարցը չպետք է վտանգի ենթարկվի։
Ստեփանյանը, խոսելով գործարանում աշխատանքի անվտանգության հետ կապված թեմայից, ընդգծել է․ «Սա մեր ոլորտի ամենադժվար խնդիրներից է, քանի որ բնապահպանական խնդիրները լուծելի են, բայց մարդկային կորուստներն անդառնալի են»։
Հայաստանի հանքարդյունաբերական ֆորումի քննարկումներին կարող եք հետևել ստորև ներկայացված տեսանյութերում, ինչպես նաև՝ տեքստային հաղորդագրություններում։
***
***
Հայաստանում հանքարդյունաբերության զարգացման մասին խոսելու համար անհրաժեշտ է ոլորտի համար արատավոր փուլից անցում կատարել բարենպաստ փուլի։ Այս մասին սեպտեմբերի 27-ին հայկական արդյունաբերությանը նվիրված ֆորումի ժամանակ հայտարարեց Համաշխարհային բանկի հայաստանյան գրասենյակի ծրագրերի ավագ տնօրեն Նարինե Թադեւոսյանը։
«Ոլորտը դեռևս վատ է կարգավորված, ինչը հանգեցնում է խնդիրների լուծման դանդաղմանը, ինչն իր հերթին հասարակության մեջ բացասական վերաբերմունք է ստեղծում ոլորտի նկատմամբ։ Բացի այդ, այն մեծացնում է ներդրումային ռիսկերը և նվազեցնում որակյալ ներդրումների ծավալը, ինչը հանգեցնում է սոցիալական և բնապահպանական ոլորտների վրա բացասական ազդեցությունների։
Մինչեւ 2040 թվականը հանքարդյունաբերության արտադրանքը կնվազի 40%-ով, եթե արատավոր փուլը չհաղթահարվի։ Տարածքում աճը կկազմի 2,8%, այսինքն՝ 2-3 անգամ ցածր կլինի ամբողջ տնտեսության աճի տեմպերից։ Սա կբերի զբաղվածության կրճատմանը հատկապես մարզերում։ Այս ամենը պատկանում է արատավոր փուլին»,- նշեց փորձագետը։
Բարենպաստ փուլը, ըստ նրա, կբերի ներդրումային ռիսկերի նվազմանը, որակյալ ներդրումների և, ընդհանուր առմամբ, տնտեսության տեմպերի աճին։
«Հայաստանում նոր հանքերի շահագործման, գործող հանքավայրերի հնարավորությունների ընդլայնման և մի շարք այլ միջոցառումների արդյունքում արդյունաբերության աճը կարող է հասնել 6,2 տոկոսի, ինչը կհամապատասխանի ողջ տնտեսության միջին աճի տեմպերին։ Ընդ որում, Հայաստանում նոր հանքեր, լավագույն դեպքում, կարող են հայտնվել 2030 թվականից ոչ շուտ»,- հավելեց Թադևոսյանը։
Նա բացատրեց, որ արատավոր փուլից բարենպաստ փուլի անցումը հնարավոր է երկրաբանական հետազոտությունների արդյունավետության բարձրացմամբ, կրթական ոլորտը զարգացնելով և լքված հանքերի վատ ժառանգության խնդիրը լուծելու միջոցով։
***
Խորհրդային ժամանակներից ի վեր Հայաստանում գործնականում ոչ մի երկրաբանական հետախուզական համալիր աշխատանք չի իրականացվել։ Այս մասին սեպտեմբերի 27-ին Հայաստանի լեռնահանքային արդյունաբերությանը նվիրված համաժողովի ժամանակ ասաց Հայաստանի լեռնահանքային արդյունաբերության պալատի գործադիր նախագահ Արտեմ Գեղամյանը։
Նա ասաց, որ այս ընթացքում ընդամենը երկու նման աշխատանք է իրականացվել, որոնք հանգեցրել են Թեղուտի և Ամուլսարի հանքերի բացահայտմանը։
«Հայաստանի երկրաբանական ներուժը բավականին բարձր է, երկաթի մեծ պաշարներ կան»,- հավելեց փորձագետը։
Գեղամյանը հայտարարեց, որ աշխարհն այսօր մետաղների աննախադեպ պահանջարկի շրջան է ապրում։
