Շատերի համար էնպես հեշտ ա «Քաղաք դուրս արի, մի տեղ հանդիպենք» ասելը։ Այ ձեր ցավը տանեմ, ո՞նց «քաղաք» դուրս գամ, երբ ամեն տեղ Տարոնի նկարներն են 10.000x10.000- ի վրա։ Ես ծանր հիվանդ մարդ եմ, գնում եմ հիվանդանոց ՍԻՍՏԵՄԱ ստանալու, բա որ անգիտակից կերպով, պատահաբար գլուխս բարձրացնեմ ու էդ իխտիոզավրը աչքովս ընկնի՝ գլխաթաղանթի բորբոքում չեմ ստանա՞, սատկեմ։ Թե թող բժիշկը բացատրություն տա, թե ինչից եղավ։ Հո չի՞ գրելու, որ հիվանդը մեռավ Տարոնից։ 
Բայց հլը դա հեչ, բա էն մյո՞ւս ֆուցԸնների նկարները։ Սաղի հայացքը նույն վաղամեռիկ ու թերաքուն հորթի հայացքն ա, ոնց որ ասեն՝ «Ինձ մի սիրի, բայց փող տու, կարաս նաեւ մի հատ ք…ես»…
Զարմանում եմ, չե՞ն կարում Ֆոտոշոփով-բանով դրանց աչքերը դզեն, փոխեն ուրիշ մարդու աչքեր դնեն… Չեմ ասում՝ խելոք մարդու աչքեր, դա փիս կզռա։
Բա մի բան արեք, այ ծռտան-բոզի լակոտ կուսակցություններ, աշխատեք, էլի, ձեր եզ գործիչների կա տավար թեկնածուների դիզայնի վրա…
Թուհ...

Թատերագիր Վահրամ Սահակյանի գրառումը

Ֆեյսբուք