Ղրիմի թաթարների մի մասը որոշել է ազգային-ազատագրական պայքար սկսել: Նրանց հայտարարության մեջ ասվում է, որ նրանք այնքան են պայքարելու իրենց ինքնիշխան պետությունն ունենալու համար, մինչև չհասնեն իրենց նպատակին, կամ էլ մինչև Ղրիմը չվերադառնա Ուկրաինային:
Ստալինին շատ բաների մեջ կարելի է մեղադրել, բայց նա մի շատ ճիշտ ու պատմականորեն արդար քայլ է արել, որն այսօր դրոշակ են սարքել Ստալինի ու Ռուսաստանի դեմ: Ստալինը Հայրենական պատերազմի ժամանակ ու դրանից հետո սկսեց թաթարներին մասսայաբար տեղահանել Ղրիմից ու նրանց ուղարկեց Ուզբեկստան: Պատճառը այն էր, որ (կներեք, եթե այլատյացության տարր կա ասածիս մեջ) Ղրիմի թաթարները ՄԻՇՏ էլ մեջքից դաշույն խրող ազգ են եղել ու հատկապես Հայրենականի տարիներին ազգային մասշտաբի դավաճանություն իրականացրին ու անցան նացիստները կողմը, իսկ օկուպացված շրջանում սպանդի ենթարկված խաղաղ բնակչության շրջանից ականատեսները միաբերան վկայում էին, որ ավելի արյունարբու ու դաժան պոլիցայներ, քան Ղրիմի թաթարներն էին, չեն եղել:
Ուստի, ճիշտ էր Ստալինը, որ այս վայրենի ազգին տեղահանում էր իրենց հայրական տներից, որովհետև նրանք դրան արժանի էին, ու առավել ևս ճիշտ էր, որովհետև առ այսօր Ստալինը միակ ղեկավարն է եղել, ով ուրիշների հողերը հրով ու սրով զավթած թյուրքական էլեմենտին վերադարձրել է իր պատմական հայրենիքի մատույցներ՝ դեպի արևելք:
Հիմա էլ վստահ եմ, որ թաթարները համը հանելու են ու ավելի քան վստահ եմ, որ Պուտինն ընդհանրապես ազգերի հերոս կդառնա, եթե սրանց մեկ անգամ էլ ուղարկի Ուրալից այն կողմ, որտեղ և տեղն է բոլոր թյուրքերի:
