Երեկ մոտ մեկ ժամ քայլեցի կենտրոնով ու զզվանք ապրեցի,ոնց քայլում էի ոնց շրջվում էի բոլոր կողմերից պարսիկներ էին հանդիպում:
Հասկացանք բիզնես,հասկացանք հարևան երկիր,բայց մոռացանք թե ժամանակին նրանք ինչ են արել մեզ հետ:
Ինչով են նրանք տարբերվում թուրքերից ու ինչ գիտենք թե նրանց մեջ թուրքեր չկան,էլ չեմ ասում որ ինչ չեն կարողնում անել իրենց երկրում այն ու շատ վատ ձևով անում են մեր երկրում:
Կողքից նայում և տեսնում ես որ նրանք մեր երկրում իրենց նույնիսկ որպես հյուր չեն զգում:Իսկ մեր (հայուհիները) մի ստից գրոշի համար պատրաստ են իրենց թշնամու հետ էլ քնեն,նմանները մի երկու գրոշի համար իրենց ազգն էլ կդավաճանեն:
Այս գեղեցիկ հյուրընկալությամբ էլ մենք դաստիարակում ենք մեր ապագա սերնդին ու չպետք է զարմանանք որ նման բաներ տեսնող սերունդը վաղը կարող է նույն ձևով ընդունի թուրքին կամ ազերին:էլ ուր մնաց հայրենասիրությունը:
