Ձոն Տիրամորը…

Ծավալվել են աչքերդ ծով,

Հայացքդ լուսե ամպն քողարկող,

Ծիծաղդ` զրնգուն, ինչպես ծփուն ոսկե մի կոհակ,

Մտքերդ` Աստծուն, Հույսդ` Տաճարում,

Սերդ` անսահման հավատքով լեցուն:

Վարդաժպիտ քո ծիծաղին,

Աստվածատուր քո բառերին,

Ոսկեգանգուր քո վարսերի

Եվ մարգարտացող արտասվաթոր քո արցունքին

Վարդափթթիթ պարտեզում

Գեսթեմանիից մինչև Շիրազի
Հազարաբլբուլ հավքն` անգամ Եդեմի

Քեզ չի հասնի ով անման
Մայր սուրբ և նազելի:
Մոտենում է ժամը իրիկնային խավարի,

Շառագունվում է աղջամուղջը`

Տեղը զիջելով նորածնունդ

Բեթղեհեմի աստղալույսով

պարուրված արփւապայծառ լուսնյակին:

Կայծկլթում են աստղերը

Խնկաբույր լուսաջարդ երկնքի,

Որոնք նման են վառվռուն աչքերիդ
Ու սևաթույր վառ ունքերիդ,

Տիրամայր գովյալ գովյալ, քաղցր, անուշ ու բարի միշտ,
Բարեխոս լեր մեջ մեղուցյալ ամենքիս:

Տեր Մեսրոպ քահանա Երիցյան