Հայկական բանակը հայ ժողովրդի զավակն է, եթե բանակը գրանցում է հաջողությունները, դիվերսիաներ հետ շպրտում բոլորը համարում են դա իրենց անձնական հաղթանակը, քիչ է մնում ասեն, որ հենց իրենք էին գիշերը դիրքերում հրաման կատարում: Հարց է առաջանում ինչո՞ւ այդ ժամանակ «բանակագետները» չեն քննարկում, թե ինչ մարտավարությամբ են հետ շպրտել ազերուն:
Սակայն, երբ մի անիմաստ տեղեկատվություն մի կիսագրագետ դնում է շրջանառության մեջ, ողջ հանրությունը գնդակոծության տակ է դնում հենց այդ հաղթանակած բանակին ու դրանով իսկ դուխաթափ անում հայ զինվորին: Բանակի մասին լուսաբանումը հատուկ կանոներ ունի, ուղղակի պետք է իմանալ: Իսկ իմանալու համար մի քիչ հայոց պատմություն պետք է իմանալ ու դրանից դասեր քաղել:
