Այն ո՞վ է, այն ո՞վ,
Որ չի ճանաչում տառերն ու գիրը,
Բայց թողնում է հա իր ձեռագիրը:
Ֆեոդալ է նա ժողովրդական,
Ունի քաղաք ու գյուղեր սեփական,
Ունի հայ ազգը այս մանր ածու
Եվ դիպլոմների մեծ հավաքածու,
Եվ կուսակցություն, և իշխանություն,
Իսկ հիմա դարձավ և ընդդիմություն:
Նա յուրացրել է այս երկրի ինչքը,
Եվ ինքն է երկրի ամենայն ինչը.
Գործարարն է ու պատգամավորը,
Համ սպորտսմենն է, համ պրոֆեսորը,
Համ բռնաբարն է, համ բարերարը,
Եվ հալածողն է, և հալածյալը:
Թագավո՞ր է նա, թե՞ մի ծաղրածու
Մսացո՞ւ է, թե՞ նախագահացու:
Ստույգ է լոկ մի բան՝ որ ինքնըստինքյան
Դարձավ այս երկրին տեր ու տիրական:
Արփի Ոսկանյանի բանաստեղծությունը «Հայկական ժամանակ» օրաթերթից
