▲ Դեպի վեր

lang.iso lang.iso lang.iso

Պեպանյան Արծրուն. Երրորդ հանրապետություն. Քաղաքական պատմություն

Ականատեսի հուշեր

Դարեր շարունակ մեզ տիրել են օտարները և մեզ հետ արվել են դաժան կերպով:
Դարեր շարունակ մեզ իշխել են մեր թշնամիները, ու մեր ենթագիտակցության մեջ դաջվել է ,,իշխանությունները մեր թշնամիներն են,, կարծրատիպը:

Անկախություն ձեռք բերելով դարերի ընդմիջունից հետո հնարավորություն ընձեռվեց ձևավորել իշխանություն մեր իսկ շարքերից, մեր իսկ կողմից հարգված մարդկանցով:

Անցան ամիսներ, անցավ մեկ տարի՝ նրանք չարդարացրին մեր հույսերը: Մենք սկսեցինք տրտնջալ , դժգոհել: Բայց նրանց չէինք հայհոյում, քանի որ միասին ճանապարհ էինք անցել: Մենք ժամանակ չունեցանք մտածելու, վերլուծելու, թե ինչու այսպես եղավ, քանի որ այդ միջոցին մեր քաղաքական որոշ գործիչներ դրսից ներմուծեցին սփյուռքի գաղթօջախներում կիրառված ներկուսակցական գզվռտոցի համակարգը /առաջին նախագահը այն բնորոշեց ,բուրճհամուտյան,, տերմինով/:

Մեծ փողեր դրվեցին այդ գործի վրա ու սկսվեց իշխանություններին կոպիտ մեթոդներով վարկաբեկելը, ամենը նրանց վարքով պայմանավորելը:
Հանրությունը կամաց-կամաց վարժվեց դրան:
Իշխանութոյւնները կծկվեցին, սկսեցին աստիճանաբար կոպտությանը կոպտությամբ արձագանքել: Մի որոշ ժամանակ հետո ընդդիմություն-իշխանություն հակադրությունը դուրս եկավ նորմալ քաղաքական պայքարի տիրույթներից և վերածվեց թշնամանքի: Այս պարագայում իշխանություն զիջելը հավասարազոր էր մահվան, ու իշխողները չզիջեցին այն:

Սա բերեց թշնամանքի էլ ավելի բոցավառման: Այս ընթացքում հանրությունն էլ վարժվեց իր երկրի իշխանություններին ընկալել որպես թշնամու: Այդ թշնամանքի ահագնացմանը նպաստեց նաև ժողովրդի ենթագիտակցության մեջ նստած կարծրատիպի վերհառնումը՝ իշխողը իմ թշնամին է:

Բայց եթե դու մեկին հռչակում ես քեզ թշնամի, ապա սպասելի է, որ դիմացինն էլ հետզհետե քեզ ընկալի որպես թշնամի:
Եվ մի պահից սկսած քաղաքական պայքարը վերջնականապես վերաճեց փոխադարձ թշնամանքի ավելի ու էլ ավելի ահագնացման միջոցի, բացառելով երկխոսության թոյւլ արտահայտված հնարավորությունների իրականացումը:

Եվ այս կերպ հասանք մեր օրերին, երբ ժողովուրդն իշխանություններին ընկալում է որպես ոխերիմ թշնամու, որի հետ բանակցելը կամ երկխոսելը, անգամ բարև տալը դավաճանություն է դիտվում, մյուս կողմից էլ ժողովուրդն անկարող է ընտրություններով կամ թե ուժով հեռացնել իշխանություններին:
Իշխանություններն էլ իրենց հանդեպ դրսևորվող ագրեսիաի պատճառով իրենք ևս հետզհետե ժողովրդին ընկալում են որպես թշնամու:

Վերջաբան
---------

Ու կանգնեցրել ենք միմյանց դեմ երկու թշնամի բանակներ, որոնց միջև մարտի ելքն ակնհայտ է: 
Ու փակուղում ենք ՝ արդեն քանի տարի:
Ու ճահճի մեջ ենք արդեն քանի տարի, և ժամանակի հետ պետության նավը խորտակվում է հետզհետե տիղմի մեջ:

Կունենա՞նք բավարար խոհեմություն քանդելու գորդյան այս հանգույցը:

Պեպանյան Արծրուն

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել Asekose.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ: Նյութերի ներքո` վիրավորական ցանկացած արտահայտություն կհեռացվի կայքից:
Հասարակություն далее