Ախր այդ ինչպես է լինում է, որ պետական գործիչը, բարձր պաշտոնյան իր որդու, զավակների համար պատասխան չի տալիս: Եթե ես չեմ կարողանում դաստիարակել իմ երեխաներին, նրանց պահել տեսադաշտում, իմանալ նրանք ինչ են անում, ինչով են զբաղվում, ապա ինչպես կարող եմ ղեկավարել մի հսկայական բնագավառ, մեծաքանակ կոլեկտի՞վ:
Ինչ բարոյական իրավունքով պետք է քննարկեմ, կարծիք հայտնեմ, դիտողություններ կատարեմ իմ ղեկավարած կազմակերպության ենթակա կառույցների աշխատակիցներին այս կամա այն արարքի, զանցանքի կամ հանցանքի համա՞ր...
Ես կունենա՞մ դրա բարոյական իրավունքը...Իհարկե ոչ:
Այդ դեպքում ես էլ ի՞նչ ղեկավար եմ:
Ֆեյսբուք
