- Մամի’կ, Աստված կտիսնա՞ էսա կոտորած…
-Կտիսնա, ձագո~ւկս…
-Հապա ինչի՞ մեզի տեր չի կայնե, մամի’կ…
-Մեռնիմ ուր զորության, կփորձե մեր հավատքի ամրությունը, մեր խոգու ուժ…
-Աստված փիս ի, մամի’կ,- ըմբոստացավ աղջիկը,- Աստված թող հիմիկ թուրքի հավատքը փորձե, մեզի բավական ի…
Տատը սարսափով խաչակնքեց.
-Ամա~ն, Հերքի’ն, թողություն խնդրե, որ երկնային Տեր մեր ճամփեն դուզ ու դուրան անե, մեր կյանք ապահով…

Մկրտիչ Սարգսյան «Հայերենի հերթական դասը» 
1964թ.