Ջահելները գոռում-գոչում,

Կանչում են աղեկեզ.

- Տարոն, Տարոն, տուն ենք ուզում՝

Հարյուր դրամով տուն տար մեզ։
Խեղճ Տարոնը կաբինետում

Ծանր տնքաց տխրալի.

- Հարյուր դրամով, ձեզի մատաղ,

Ես ձեզ չեմ տուն հասցնիլ։
- էդ խաբում է՞ր սուտլիկ Գագոն,

Ինքը ասաց թղթակցին.

«Չենք թանկացնի ոչ մի դեպքում՝

Հօգուտ հպարտ հայ ազգին»:
Արևն ելավ, անց էլ կացավ,

Մենք նստած ենք դեռ էսպես,

Գագո, Տարոն տուն ենք ուզում]

Հարյուր դրամով տարեք մեզ։
- Հիսուն դրամ էլ ավելացրեք՝

Ձեզ տուն տանենք սևերես,

Քիչ էլ կացեք, սիրուն բալեք,

Իմ գազելը խոդ տամ ես։
Գծատերեր կան քաղաքում՝

Էստեղ-էնտեղ պպզած

Նրանք ձեզ էնքա՜ն շատ են սիրում,

Որ չեն թողնիլ ձեզ նստած։
Կերթամ էնտեղ, նրանց կասեմ,

Որ սպասում եք, իմ բալեք,

Հարյուր հիսուն դրամ թալեմ,

Որ իրենց Գազել նստեք։
- Հարյուր դրամ է իրենց հասնում,

Սակայն էդ էլ է ձեզ շատ.

Մեզ Ֆրիքարն է ձրի տանում

Էս կանգառից մարդաշատ։
Դռներն էլ ետ չբացվեցան

Քաղաքապետարանի,

Պետը գծերի վարչության

Գնաց որ մի ճար անի։
Ջահելները գոռում-գոչում

Կանչում են աղեկեզ.

- Տարոն, Տարոն, տուն ենք ուզում՝

Հարյուր դրամով տուն տար մեզ։

Աղբյուր` ovanitas.livejournal.com