Հայա Հայի սպանում ամեն օր։ Հայա դղյակներում վայելում էն սովից և աղքատությունից մահացող Հայի բաժին գումարը։ Էնքան հայա պայքարում դրա դեմ միայն էսպիսի սուր պահերին ու չի զգում ամենօրյա սրութունը։ Շատ Ցավալի է, ողբերգություն է, բայց դե վիշտդ մեջդ պահիր։ Սենտիմենտալ դրսևորումներդ կառավարիր։ էսպիսի դեպքերը ակնհայտ տպավորություն թողնելու առիթ մի օգտագործիր։ Ուրիշներին մի քննադատիր` պահանջելով, թե ինչպիսի վշտի դրսևորում պիտի ունենար ինքն ըստ քեզ (առավել ևս ֆեյսբուքում)։ Ամեն պահ ինձ դրա մասին մի հիշեցրու։ Սիրտդ մի թող, որ չարանա, նույնիսկ տենց սատանու ճտի արարքի վրա։ Ձերքերդ մի կեղտոտիր ու մի փորձիր պահանջել այնպիսի պատիժ, ինչպիսին դու ես կարծում, որ ամենացավոտն է, որովհետև դու դա միայն կարծում ես։ Սեր բաժանիր։ Հանգիստ նստիր տեղդ ու ԱՂՈԹԻՐ։
Իհարկե, ես էլ ընդհամենը սա միայն կարծում եմ…
Մեր հերոսների նկարները էդքան շատ չտեսանք, ինչքան էդ հոգեկան հիվանդ սատանի ճտի։ Ախպոր պես, էլ չեմ կարում։
