Ինչո՞վ են տարբերվում Սորոսի, զանազան միջազգային կազմակերպությունների ու մնացածների գրանտակեր լաչառները Լֆիկի լաչառներից...Որ ավելի գրագե՞տ են, ավելի թաքնվա՞ծ, ավելի կեղծավոր ու անազնի՞վ, ազնիվի դիմակով` ազնիվ մարդկանց օգտագործելո՞վ...Որ ավելի լավ նյութական պայմաններու՞մ են ապրում, ունեն շքեղ մեքենանե՞ր, շատերը բիզնեսնե՞ր, բանկային հաշիվնե՞ր...Է~, լաչառը` լաչառ է ումն ուզում է լինի…
«Փակ շուկայի» պայքարը նման է ռուսների հայտնի ասացվածքին` «Ճաշից հետո մանանեխ պետք չէ»…Երկու տարի ձեր լեթարգիական քնից հետո կուրծք ծեծել պետք չէ…Այն արդեն կառուցվել է և մանկամտություն է պահանջել ինչ-որ բան փոխել ու ջրի մեջ պղպջակներ մի թողեք… Հիմա արդեն խնդիրը իշխանություններին է, կառավարությանը: Անհրաժեշտ է պարզել, թե որ պաշտոնյաների, կազմակերպությունների մեղքով է այդ ամենը կատարվել, պատժել նրանց և վերջիվերջո այնպիսի մեխանիզմներ մշակել, այնպիսի մթնոլորտ ձևավորել, որպեսզի բացառվեն նման երևույթները…Հատկապես, եթե խոսքը պատմական հուշարձան ճանաչված շենքերին, շինություններին են վերաբերում:
Սա լավ դաս էր բոլորիս…
Այդ ակտիվիստ նախախորհրդարանականները, բնապահպանները, որոշ քաղաքական ուժերի գերակտիվ-ռեակտիվ երիտասարդները «ԱՅՐԱՐԱՏ» կինոթատրոնի, անօրինական անտառահատումների, մյուս հուշարձանների պահպանության վերաբերյալ ինչու էրոտիկ պառկացույցեր չեն անում, ինչո՞ւ ձայն չեն հանում…
«Այրարատ» կ/թ-ը պակա՞ս հուշարձան է...Այն իմ և իմ սերնդակիցների հանգստի լավագույն վայրերից էր` իր կինոդահլիճներով, սրճարան-բարերով… Թե՞ «Այրարատ» անունը կրող կ/թ-ը կարելի էր սեփականաշնորհել և վերածել փնթի տոնավաճառի, փչացնել շենքի ողջ ճարտարապետական տեսքն ու շենքի շրջակայքը…Ո՞ւր էիք պարոնայք ճարտարապետներ, չէի՞ք տեսնում...
Թե՞ դա պակաս կարևոր հարց է...
Սակայն, արդեն ժամանակն է, որ այս և նման այլ հարցերում յուրաքանչյուրս հանուն մեր պետության ապագայի, հանուն մեր զավակների լինենք բնապահպան, լինենք քաղաքացիական պայքարի մասնակից, լինենք անհանդուրժող մեր հասարակությանը անհարիր տարաբնույթ դրսևորումների նկատմամբ:
Կաշառք, քաշքշուկ, հովանավորչություն, պետական միջոցների վատնում, բնապահպանական, քաղաքաշինական խնդիրներ, սոցիալական անարդարություն, այս կարգի այլ հարցեը պետք է լինեն մեր` բոլորիս ուշադրության կենտրոնում: Անհրաժեշտ է տարիներ ի վեր կքած մեջքը շտկել, շտկել տղամարդավարի, շտկել և շտկել իրավիճակը մեր երկրում` հարգելով օրենքներն ու կարգ ու կանոնը…
Հ.Գ. Հա’, էն Կոմիտասի 5-ից ի՞նչ կա...Կարծես մոռացել ենք հա՞...
Որ ավելի լավ նյութական պայմաններու՞մ են ապրում, ունեն շքեղ մեքենանե՞ր, շատերը բիզնեսնե՞ր, բանկային հաշիվնե՞ր...Է~, լաչառը` լաչառ է ումն ուզում է լինի…
«Փակ շուկայի» պայքարը նման է ռուսների հայտնի ասացվածքին` «Ճաշից հետո մանանեխ պետք չէ»…Երկու տարի ձեր լեթարգիական քնից հետո կուրծք ծեծել պետք չէ…Այն արդեն կառուցվել է և մանկամտություն է պահանջել ինչ-որ բան փոխել ու ջրի մեջ պղպջակներ մի թողեք… Հիմա արդեն խնդիրը իշխանություններին է, կառավարությանը: Անհրաժեշտ է պարզել, թե որ պաշտոնյաների, կազմակերպությունների մեղքով է այդ ամենը կատարվել, պատժել նրանց և վերջիվերջո այնպիսի մեխանիզմներ մշակել, այնպիսի մթնոլորտ ձևավորել, որպեսզի բացառվեն նման երևույթները…Հատկապես, եթե խոսքը պատմական հուշարձան ճանաչված շենքերին, շինություններին են վերաբերում:
Սա լավ դաս էր բոլորիս…
Այդ ակտիվիստ նախախորհրդարանականները, բնապահպանները, որոշ քաղաքական ուժերի գերակտիվ-ռեակտիվ երիտասարդները «ԱՅՐԱՐԱՏ» կինոթատրոնի, անօրինական անտառահատումների, մյուս հուշարձանների պահպանության վերաբերյալ ինչու էրոտիկ պառկացույցեր չեն անում, ինչո՞ւ ձայն չեն հանում…
«Այրարատ» կ/թ-ը պակա՞ս հուշարձան է...Այն իմ և իմ սերնդակիցների հանգստի լավագույն վայրերից էր` իր կինոդահլիճներով, սրճարան-բարերով… Թե՞ «Այրարատ» անունը կրող կ/թ-ը կարելի էր սեփականաշնորհել և վերածել փնթի տոնավաճառի, փչացնել շենքի ողջ ճարտարապետական տեսքն ու շենքի շրջակայքը…Ո՞ւր էիք պարոնայք ճարտարապետներ, չէի՞ք տեսնում...
Թե՞ դա պակաս կարևոր հարց է...
Սակայն, արդեն ժամանակն է, որ այս և նման այլ հարցերում յուրաքանչյուրս հանուն մեր պետության ապագայի, հանուն մեր զավակների լինենք բնապահպան, լինենք քաղաքացիական պայքարի մասնակից, լինենք անհանդուրժող մեր հասարակությանը անհարիր տարաբնույթ դրսևորումների նկատմամբ:
Կաշառք, քաշքշուկ, հովանավորչություն, պետական միջոցների վատնում, բնապահպանական, քաղաքաշինական խնդիրներ, սոցիալական անարդարություն, այս կարգի այլ հարցեը պետք է լինեն մեր` բոլորիս ուշադրության կենտրոնում: Անհրաժեշտ է տարիներ ի վեր կքած մեջքը շտկել, շտկել տղամարդավարի, շտկել և շտկել իրավիճակը մեր երկրում` հարգելով օրենքներն ու կարգ ու կանոնը…
Հ.Գ. Հա’, էն Կոմիտասի 5-ից ի՞նչ կա...Կարծես մոռացել ենք հա՞...
Երևանի նախկին փոխոստիկանապետ Ռոբերտ Մելքոնյանի գրառումը
Ֆեյսբուք
