Պարզվում է՝ ռեզինից արտադրանքներին ինչքան էլ բացահայտես՝ միշտ բացահայտելու տեղ էլի կա՝ բա ռեզինից են, բա ի՞նչ գիտեիք… Արա էս ինչքա՞ն նեղսիրտ եք դուք, որ չեք կարողանում հանգստանալ Քիմի այցի կապակցությամբ…չեմ կանգնելու էլի ձեզ նման հոդվածոտանիների հասկացնեմ, թե իրականում էս ամենի մեջ ինչն ա արժեքավոր, ինչը՝ երկրորդական: Երբ որ կանայք են բլբլում՝ ուղղակի բանի տեղ չես դնում ու անցնում ես՝ վերջ: Այնինչ տղամարդիկ են սկսել լեզուներին տալ…եթե իհարկե՝ տղամարդ են /հիմա արդեն բան չես հասկանա էդ կոնչիտայատիպ մայմուններից/:

Մի եզան երիզորդ արդեն էնտեղ ա հասել /պատահակն աչքովս ընկավ էդ երիզորդի խզբզանքը/, որ եզրակացնում է /իրականում չի եզրակացնում, ինքը՝ ԵԶակացնում է/ հետևյալը՝ ՙԱմաչում եմ իմ ժողովրդի համար…վաղուց էր պետք Հայաստանից գնալ…՚: Ու էս ամենը՝ ռուսերեն /իրա համար դա վերջն է/: Ռեզինից ապրանք, ինչի՞ ես ռուսերեն ՝էդ ամենը գրում՝ մայրենի լեզուդ տանը չի՞…թե՞՝ էն տեսակի ռեզիններից ես, որ հայերեն ՙպրինցիպիալ՚ չեն գրում, որովհետև ռուսախոս են ու դա պրիսծիժնի յա…ռեզինից ապրանք, զառանցանքդ ռուսերեն ես գրում, որ ավելի կի՞րթ էրևաս, թե՞՝ որ ռուսները կարդան ու հիանան, թե դու ինչքա՜ն ինծիլիգենտ ռեզին ես…դու չգիտե՞ս, որ սեփական ազգը չհարգողին ոչ ոք չի հարգում: Թե՞՝ ասենք Քոբուլեթիից /քո դեպքում՝ Կաբուլեծիից/ էն կողմ աշխարհ չես տեսել ու քեզ թվում ա, թե ինչքան շատ հաչաս քո երկրի վրա՝ էնքան շատ քեզ կհարգեն դրսերում, այ ոչխար: Իմացի՝ ճիշտ հակառակն է, չկասկածես: Երևանում նստած փող ես աշխատում, բայց ՙնա ֆսյակի՚ հաչում ես Հայաստանի վրա՞, ռեզինի բալա…տղուդ թայերը երկիրն են պահում զենքով, դու լեզուդ ե՞ս դարձրել ՙզենք՚…թե՞ էն կանծինգենտից ես, որ լեզուները միայն հաչելու համար չեն օգտագործում՝ էլի գործածություններ են գտել…դուք կգտնեեե՜ք, դուք միշտ գտնում եք: Մտնել-դուրս գալու կարճ ճամփեքը…: 

Քիմն էր ու չէր գալիս Հայաստան՝ փաստորեն խավարի մեջ պիտի ապրեինք, չիմանալով ու սկի չկասկածելով, թե մեր հարգված բժիշկը, ուսուցիչը, պարզապես ՙշարքային օգտատերը՚ ինչ աստիճան են ատում սեփական ժողովրդին, որ մի փոքր առիթը հերիք ա իրանց գազի բալոնի պես բռնկվելու համար, տեղում, հայրենիքից հիասթափվելու ու նրանից հետ կանգնելու համար, էդ հիասթափությունը պաստառի պես բոլորի աչքը կոխելու համար, տառականի պես երկրից փախչելու համար, ուրիշի լեզվով վայ-վույ անելու համար, սեփական աչքում սրտացավ ու հետն էլՙգեղցի հայախոս հայերից՚ ավելի արժանապատիվ ու դաստոյնի էրևալու համար…Հիմա ո՞նց Քարդաշյանին չասեմ՝ աղջիկ ջան, հանգիստ ապրում էինք՝ էս ի՞նչ արեցիր…մարդիկ քո պատճառով հայրենիքից են փախչեն, ամաչում են հայ ծնվելու համար, ամաչելուց հետո էլ ամաչում են ուրիշ լեզվով /հայերեն ամաչելն էլ ա ամոթ/, կոմպլեքսախեղեդ են էղել, կոտորվում են, վերանում են…գնա, աղջիկ ջան, քանի քաղաքացիական պատրեազմ չի սկսվել, շառդ քաշի՝ էս ի՞նչ փորձանք բերիր ազգիդ գլխին, գնա, ռաձի բոգա, ույձի…

Քրիստ Մանարյան