Հաղորդավար Արտյոմ Մարկոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում անդրադարձել է Կոնչիտայի ուսերին եռագույնը գցելու փաստին.
«Չէի կարող չասել: Արա էս ո՞ւր հասանք... Տո թքած ունեմ ես տոլերանտության վրա էլ, սեռական փոքրամասնությունների ու դրանց իրավունքների եվ հավասարության վրա էլ, դրանց պաշտպանողների ու սատարողների վրա էլ ու նման PR-ի վրա էլ:
Մեր ՊԵՏԱԿԱՆ ԴՐՈՇԸ սրբությունա, որի ներքո ու որի համար հազարավոր արժանի հայ զավակներ, հերոս, կարգին ՏՂԵՐՔ կռվել են ու իրենց կյանքն են տվել, որը միշտ բարձր է եղել, ինչպես մեր արժանապատվությունը, իսկ էսօր հայտնվումա ինչ-որ մի վիժվածքի, դեգեներատ գ...ի ուսերին գցած: Լավ, ասեմ ավելի ցիվիլ ու միջազգային լեզվով«ՊԻԴԱՌԱՍՏԻ» ուսերին ...
Ինչ, հիմա էլ պտի ոմանք ասեն` «դուք չե՞ք պատկերացնում, թե էտ չոլի կոնչիտաի ուսերին դրոշը գցելով ինչքան մարդ Հայաստանը ճանաչեց» Է հետո՞: Ուրի՞շ: Ո՞վ տենց բան ասի, իմ անձնական թշնամին ա: Պետք չի, պետք չի մեզ նման ձևերով հավելյալ ճանաչում, սա իմ համոզմունքնա, որը վստահ եմ ինձ հետ կիսում են շատերը...Մեր այս տարվա Եվրատեսիլին մասնակցելը պարզապես ելույթ չի, բարձր տեղ գրավելու համար, այլ առաքելությունա, ՄԵԾ ԱՌԱՔԵԼՈՒԹՅՈՒՆ, որը պետք ա կատարել պատվով, արժանավայել ու հային վայել ու էդքան հզոր ու գեղեցիկ արված քայլերին ավելացնել ևս մեկը`չկորցնելով սեփական գենետիկ կոդով ձևավորված արժեհամակարգը, որ աշխարհամասից ուզում ես եղի...
Չի կարելի անել քայլեր, որոնք հետո պետք է փորձեն արդարացված լինել ինչ որ հիմար պատճարաբանումներով ու հանգամանքներով: Կոնկրետ ինձ համար այս դեպքում, անընդունելի է յուրաքանչյուր պատճառաբանում: Տա Աստված, որ հաջող հանդես գանք, իսկ ես համոզված եմ, որ այդպես էլ կլինի և մեր ԵՌԱԳՈՒՅՆԸ հպարտ ծածանվի ու խորհրդանշի մեր հերթական հաղթանակը ու ամենակարեվորը` հաղթանակը ոչ թե, նորից եմ ասում, մրցութային բարձր տեղի համար, այլ հաղթանակը համայն մարդկության սրտերում ու գիտակցության մեջ:
Հ.Գ. Ներողություն եմ խնդրում տեղ-տեղ հանդիպող, միգուցե ոչ կորեկտ արտահայտությունների համար,բայց, նախ շատ վրդովված եմ, երկրորդն ել- вещи нужно называть своими именами.»:
