▲ Դեպի վեր

lang.iso lang.iso lang.iso

Արդյոք հնարավոր չէ՞, որ նախագահն իր հենարանը գտնի ի դեմս Րաֆֆիի, այլ ոչ թե խոշոր մոնոպոլիստների…

Ուզում եմ մի դիտարկում անել՝ քիչ կտրվելով օրվա հրամայականից: Իմ կողմից շատ հարգված Րաֆֆի Հովհաննիսյանը որդեգրել է տիպիկ ամերիկյան, ես կասեի նույնիսկ Ջորջ Վաշինգթոնի քաղաքականությունը: Ինչ խոսք, գաղափարները վեհ են՝ անխոս: Մյուս կողմից կարելի է փաստել, որ Հայաստանը իր աշխարհաքաղաքական դիրքով և խնդիրներով էապես տարբերվում է ԱՄՆ-ից, առավել ևս Վաշինգթոնի ժամանակների Ամերիկայից: Մեծ ակնածանք տածելով պարոն Հովհաննիսյանի հանդեպ` ուզում եմ հասկանալ, թե ինչ այլընտրանք է նա մեզ առաջարկում: Ինչ վերաբերում է օլիգոպոլիաներին և մոնոպոլիաներին, ես, ավելի քան, կիսում եմ նրա մոտեցումները: Բայց դառնանք արտաքին քաղականությանը: «Ով հայ ժողովուրդ, քո միակ փրկությունը քո հավաքական ուժի մեջ է». սա Աբովյանն է ասել, և իր «Վերք Հայաստանի»-ն վեպում մատնանշել է, թե ում հետ է կապված այդ փրկությունը… Պատմությունից մեզ հայտնի է, որ Արևմտյան տերությունները բազմաթիվ անգամ մեզ, կներեք արտահայտությանս, քցել են և եղել են ժամանակներ, երբ մենք ունեցել ենք արևմտյան կողմնորոշում (Հասան-Ջալալյան, Հովսեփ Էմին և այլն), Արևմուտքը նույն կերպ վարվեց ներկայիս Վրաստանի հետ (2008 դեպքերը):
Ու չեմ կարծում, թե Ռուսաստանը ստիպում է հայ պաշտոնյաներին կեղեքել սեփական ժողովրդին: Ուստի, ընդունելով պրն. Հովհաննիսյանի տնտեսական և պրն. Սարգսյանի՝ աշխարհաքաղաքական մոտեցումները, հետաքրքիր է դառնում, արդյոք հնարավոր չէ՞, որ պրն. Սարգսյանը իր հենարանը գտնի ի դեմս Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, այլ ոչ թե խոշոր մոնոպոլիստների…

 

Արա Պետրոսյանի գրառումը

ԲլոգՆյուզ

Asekose.am-ի նյութերի հետ կապված Ձեր տեսակետը, պարզաբանումը կամ հերքումը կարող եք ուղարկել info@asekose.am-ին․ այն անմիջապես կզետեղվի կայքում
Քաղաքական ավելին