Իսկ թյուրք-ղազախական լամուկը Զանգեզուրն էր պահանջում Ադրբեջանի համար
Աշխարհում իշխում է բիրտ ուժը, որն իր բնույթի համաձայն ավերիչ է ու կործանարար, սարսափազդու նրանց համար, ովքեր խորքային չեն հասկանում իրողությունը: Դեռ այսպես է, քանզի այդ ուժն ինքնին անդեմ լինելով՝ ծածկում է բազմադեմ երանգներով: Եվ տրամաբանական է, որ մեկ կենտրոնից ղեկավարվող այդ ուժը մարդկության տարաստեղծ հատվածներում մշտապես փնտրում է խառնածին ու անուղեղ զանգվածների, որոնց կարող է առանց լրացուցիչ խնդիրների ծառայեցնել իր համապարփակեցնող քաղաքականությանը, մարդկային ուղեղների ընդհանրական համահարթեցմանը: Եվ այդ զանգվածներին էլ է կոչել ազգեր, իբր կարեւորելով նրանց, նաեւ տրամադրել է (այդ ուժի վերահսկողության տակ գտնվող) հսկայական կենսատարածքներ, ինչն էլ զանգվածներին կարծել է տալիս, թե դա իրենց շնորհն ու ձեռքբերումն է…
Վստահ եմ, որ Հայաստանի նախագահը նույնպես ծանոթ է այդ մեկաշխարհական ուժին, եւ զգացել է մեկ կենտրոնի բազմաբեւեռային խաղերի խաբուսիկ լինելն ու մամլիչ ծանրությունը: Ուստի՝ ոմանց նման չեմ բացի պարսավանքի ու զազրախոսության տոպրակի բերանը հենց նամակիս նախաբանից, քանզի գիտակցում եմ, թե որքան դժվար է լինել դեռ կայացող պետության ղեկավար եւ պայքարել այդ կենտրոնի բազմախաղ ու ճնշող քաղաքականության դեմ:
Առավել եւս, հայ արիականներն ու համախմբված ազգայնականները միշտ, եւ մեր բոլոր նախագահների օրոք, անկախ քաղաքական հայացքների տարբերությունից, արտաքին քաղաքական հարցերում հայկական շահերը պաշտպանելու գործում սատարել են երկրի իշխանություններին:
Ներքին քաղաքական հարցերում մենք եւս շատերի պես ընդդիմադիր ուժ ենք, ավելի ընդդիմադիր, քան բոլոր ընդդիմությունները: Եթե ներկա ընդդիմադիրների բացարձակ մեծամասնությունը ընդդիմադիր է բացառապես իշխանության հասնելու մղումով, քանի որ դավանում է նույն արժեհամակարգը, գրեթե նույն ծրագրերով է առաջնորդվում՝ ինչ ներկայիս իշխանությունները, ապա մենք ընդդիմադիր ենք ինչպես ազգային(ազգայնական)-քաղաքական, բարոյա-իրավական, լեզվա-մշակութային ու այլ ծրագրերով, այնպես էլ արիադավան-հեթանոսական մեր դավանանքով ու աստվածների արժեհամակարգով: Մենք առհասարակ դեմ ենք հանրա(յին)պետության համակարգին ու օրենքներին:
Տիար Սերժ Սարգսյան, այս ամենն ասվեց, որպեսզի Ձեզ, եւ առհասարակ բոլորին պարզ լինի, որ ներքոշարադրյալ վրդդովմունքը եւ կարծիքը տեսական ու իրատեսական հիմքեր ունի ու զուրկ է որեւէ ցուցադրականությունից: Մենք դիմում ենք միայն Ձեզ, քանզի տարիներ առաջ Հայ Արիական Միաբանությունը, որպես համահայկական հոգեւոր-քաղաքական կառույց, ճանաչել է Արցախի ու Հայաստանի Հանրապետությունների վերամիավորման պետական ու իրավական որոշումները եւ դեռ Արցախի նախագահ ճանաչվող հարգարժան Բակո Սահակյանը հայ արիականներիս համար տարիներ ի վեր Հայաստանի Հանրապետության 12-րդ մարզի նույնքան հարգարժան մարզպետն է:
Տիար նախագահ.
Վերոշարադրյալը հավաստում է, որ արտաքին ոլորտում հնչած որեւէ այպանող խոսք, վարկաբեկող կեցվածք կամ մտադրված սադրանք՝ ուղղված մեր երկրի նախագահին, հայ արիականներս համարում ենք ուղղված հայությանն ու հայկական շահերին: Ուստի, մտահոգ ենք, որ գերտերությունների կամ գերուժերի հետ հարաբերություններում Դուք հաճախ կուլ տալով վիրավորանքներ (Հայաստանի նկատմամբ իրավիճակներ չսրելու համար), նրանց դրդում եք նորերն իրականացնել: Լավ գիտակցում եմ, հեշտ չէ անձնական պատվախնդրությունը մի կողմ դնել ու թեկուզ հանուն երկրի… Բայց կան դեպքեր, որ առիթ են տալիս փոխհատուցելու նախկին զիջումները՝ մի պատասխանով զրոյացնել դրանք, միաժամանակ ոմանց էլ իրենց չեղած տեղը դնել: Այդ դեպքերից մեկը հենց օրերս Աստանայում եղավ, որտեղ աշխատանքային այցով մասնակցում էիք Եվրասիական տնտեսական բարձրագույն խորհրդի ընդլայնված կազմով նիստին:
Համաթուրքական դաշինքի 6 պետություններից մեկի՝ Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաեւի սադրանքը չէր կարելի կուլ տալ: Իմիջայլոց, դա չպետք է կուլ տային նաեւ Ռուսաստանի ու Բելառուսի նախագահները, որոնց մոտ կարելի էր մի լավ դաս տալ ինչպես ղազախին, այնպես էլ՝ այլերին:
- Վլադիմիր Պուտինը «մոռանում» է, որ համաթուրքական դաշինքը «Մեծ Թուրանի» տարածքները «հասցրել» է մինչեւ ռուսական Սիբիր, Ալթայ ու Հեռավորարեւելյան շրջաններ, իսկ Անկարան պատրաստվում է խաղարկել թուրք-թաթարական խաղաքարտը՝ ռուսական նոր ձեռքբերման՝ Ղրիմի հարցում հակակշիռ դառնալով:
- Ալեքսանդր Լուկաշենկոն էլ «մոռացել» է, որ իր հայտարարած ռուս-բելառուսա-ուկրաինական սլավոնական դաշինքը քանդելու ծրագրի առաջին գծում է նաեւ համաթուրքական դաշինքը: Անկարան այստեղ եւս ծրագրեր ունի՝ թուրք-հունգարների եւ թյուրքական մնացյալ խառնամբոխի հետ Ղրիմին ու հունգարա-ռումինական որոշ տարածքների հասնելու առումով: Հիշեցնենք, որ Հունգարիայի կառավարությունը (որը Ադրբեջանի ղեկավարության հետ ռամիլսաֆարովյան դոլարափոխանակության նախաձեռնողն էր) դիմել է Կիեւին՝ ուկրաինական հունգարներին ինքնավարություն տալու հարցով…
- Վերոնշյալ համաշխարհային բիրտ ուժը գուցեեւ սատարի խառնածին ու անուղեղ թյուրքական զանգվածների այս հարցում էլ, քանի որ միեւնույնն է՝ ինքն է որոշելու այդ երկրների ճակատագիրն ու քայլերը: Չէ՞ որ Կոսովոն Սերբիայից խլեցին հենց դրա համար, այսօր թյուրքական տարրը Բալկաններում ամրացել է ոչ միայն տարածաշրջանի երկրներ թուրքեր առաքելով, այլեւ Բոսնիա-Հերցոգովինայի ու Կոսովոյի հետզհետե թուրքացմամբ: Ինչպես դա արվեց Կիպրոսի մի մասում եւ փորձում են իրականացնել Սիրիայում (միաժամանակ հայերի արտաքսման կազմակերպմամբ), Վրաստանում՝ թուրք-մեսխեթների ներդրմամբ եւ այլն:
Տիար Սերժ Սարգսյան.
Այս համաթուրքական ծրագրերը շարունակվում են նաեւ մեր առաջնային թշնամ Ադրբեջանի կողմից:
- Հայաստանի տարածքների նոր բռնազավթումները եղել ու մնում են ադրբեջանական ծրագրերի առանցք: Թերեւս Արցախի եւ հայկական մյուս տարածքների ազատագրումը կանգնեցրեց այդ ծրագրի արագությունը, բայց այն մնում է եւ՛ համաադրբեջանական եւ՛ համաթուրքական ծրագրերում:
- Նաեւ Իրանի տարածքներին տիրելու՝ «Մեծ Ադրբեջան» հորինելու քաղաքականություն է կիրառվում այսօր, ինչը նույնպես որոշակի աջակցություն է ստանում վերոնշյալ մեկաշխարհական ուժերի կողմից, որոնց ծառայում է նաեւ ռուսական համարվող, բայց ծպտյալ այլազգիներից կազմված քաղաքական էլիտայի մի ստար մասը:
Եվ մասոնա-բոլշեւիկյան կոհորտայի միջոցով ոչնչից հսկայատարածք (մեծ տարածքներ ստացան նաեւ Միջինասիական թյուրքական մյուս երկրներն ու Ադրբեջանը) «Ղազախստան» դարձած պետության ընդամենը թյուրքական մի լամուկ, ով իրեն այդ «պետության» «նախագահ» է հորջորջում, որ վերը նշված համաթուրքական ծրագրերի հետեւորդ է, փորձեց «դաս տալ» Ձեզ, ինչը ցավոք, անպատասխան մնաց:
Հավատացեք, այսքան մանրամասն խոսել պետք չէր Աստանայում, պարզապես պետք է նշվեր, որ Նազարբաեւ-Ալիեւ արյունակցական կապը կարիք չկար ցուցադրելու՝ դա ակնհայտ է: Իսկ եթե ցուցադրվել է, ապա թյուրքսուլթան-նուրսուլթանը պետք է ինքը պատասխան տա, թե ինչու՞ է մյուսների հետ ստորագրել համաթուրքական դաշինքի ադրբեջանամետ այն որոշման տակ, որտեղ Հայաստանի Հանրապետության ներկայիս տարածք Զանգեզուրը համարվել է ադրբեջանական տարածք ու «պետք է վերադարձվի Ադրբեջանին»: Դե, Արցախի ու ազատագրված տարածքների հարցը վաղուց են «որոշել» թյուրքերով…
- Եվ հայկական կողմից պետք է հստակ հնչեր հարց, թե ինչպե՞ս է, որ Արցախի դեպքում սահմանների հարցում Հայաստանի նկատմամբ այդքան նախանձախնդիր է թուրքիլամուկը, իսկ, ասենք, Զանգեզուրի հարցում՝ ոչ: Իմիջիայլոց, թուրքական այդ խառնաժողովը՝ Զանգեզուրն ուզող, կայացել է բռնազավթված մեկ այլ հայապատկան տարածքում՝ Նախիջեւանում:
- Ռուսաստանի եւ Բելառուսի նախագահներն էլ պետք է պատասխանեին այն հարցին, թե ԱՊՀ ՀԱՊԿ-ն ի՞ն չէ անելու, եթե համաթուրքական դաշինքը (որի կազմում են նաեւ Ղազախստանը, Ուզբեկստանը, Թուրքմենստանն ու Ղրղզստանը) պահանջի Զանգեզուրը՝ հակաա-ԱՊՀ-ական Ադրբեջանին տալ: Եվ սա առաջին դեպքը չէ, որ ԱՊՀ-ական այս երկրները դավադիր որոշումներ են կայացնում Հայաստանի նկատմամբ՝ հօգուտ Ադրբեջանի կամ Թուրքիայի:
- Եվ ահա, մի նման որոշում էլ պարտադրվում է այն կառույցում, որտեղ ի սկզբանե չի եղել ու չի էլ լինելու Ադրբեջանը:
Տիար նախագահ.
Այսօրինակ հոխորտանքներ եղան նաեւ ուկրաինական վերջին զարգացումների ժամանակ, երբ Կիեւը եւ արեւմտամետ ուժերը որոշակի լուտանքներ տեղացին Հայաստանի ուղղությամբ՝ Ռուսաստանի որոշակի որոշումներին սատարելու առումով: Ցավոք, հայկական դիվանագիտական ոլորտը ի ցույց չդրեց ուկրաինական ադրբեջանամետ այն քայլերը, որոնք կատարվել են ԱՊՀ-ին հակառակ ստեղծված ՎՈւԱՄ կոչվածի շրջանակներում՝ ՄԱԿ-ում ու եվրակառույցներում ընդդեմ Հայաստանի բազմաթիվ որոշումներն իրականացնելիս:
Ես՝ որպես հայ, ազգայնական արիադավան արորդի, պարզապես խնդրում եմ Ձեզ, հաշվի առնել այն հանգամանքը, որ Ձեր նկատմամբ արտաքին հոխորտանքները նաեւ հայությանն են վերաբերում, գոնե հայության այն ստվար մասին, ում համար Հայաստանը անօտարելի ու անմասնատելի Հայրենիք է, ու երբեք պետության կամ իշխանության սխալները չեն վերագրվում Հայության Օրրանին: Ինձ համար Ազգը իմ գերագույն ծնողն է, եւ ոչ մի պետական կամ իշխանական թե ընդդիմադիր կողմի որոշումներ չեն կարող նսեմացնել ազգային պատկանելության ու արժանապատվության զգացումը, քանզի տարբերակում եմ եսակենտրոն որոշումներն ազգակենտրոն ձեւակերպումներից:
Այսինքն, օտարի՝ Ձեզ հասցված վիրավորանքը կամ Ձեր նկատմամբ նախաձեռնած սադրանքը, իմ եւ հայ արիականների դեպքում անձնավորվում է: Կարծում եմ՝ նաեւ շատ հայորդիների մոտ, որ մտահոգ են ազգային շահերով եւ գործում են արտաքին ճնշումներին դիմակայելով:
Հայաստանը մինչեւ հուլիսի 1-ը ստորագրելու է Եվրասիական միությանը միանալու պայմանագիրը, եթե, իհարկե, համաձայնի Եվրասիական միության հիմնադիր անդամ Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաեւի առաջ քաշած պայմանին: Իսկ պայմանը հետեւյալն է՝ միանալ Եվրասիական միությանը ՄԱԿ-ի կողմից ճանաչված սահմաններով, այսինքն՝ առանց Արցախի: Ավելի պարզ՝ Հայաստանը սահմանները փակելու է իր մի մարզի՝ Արցախի առջեւ…
Սա կարող է ասել խելապակաս կամ համաթուրանական ստրուկ՝ մի կիսաթյուրք-ղազախ թուրքսուլթան-նուրսուլթան, բայց չի կարող հաստատել որեւէ նորմալ հայ: Հավատում եմ, որ Դուք իմ իմացած հայն եք: Կարող եք նաեւ մեկ այլ տարբերակ առաջ քաշել, որ Ռուսաստանը Եվրասիական միություն մտնի առանց Ղրիմի… Ղազախստանն էլ՝ մինչ խորհրդային միության կազմավորումը (ինչը Արեւմուտքի կողմից մինչեւ իսկ կազմաքանդվելը համարվում էր արհեստական պետություններով ու սահմաններով ստեղծված երկիր) եղած տարածքներով միայն…
Ի դեպ, երբ Հայաստանը միջազգային պայմանագրեր է ստորագրում, ոչ ոք չի պարտադրում կետ ավելացնել, թե Արցախը Հայաստանի հետ չէ կամ՝ հակառակը… Հայաստանի Հանրապետությունը Եվրասիական միության մեջ մտնում է իր սահմաններով, որ ներկա դրությամբ, ցավոք, կապ չունի Արցախի հետ: Աշխարհի կողմից Արցախը չճանաչված պետություն է եւ ի՞նչ կապ ուներ այս հարցը այդպես շահարկելը: Այսինքն՝ ոմն թյուրք-ադրբեջանցու նամակը Եվրասիական միությանը, այնքան կարեւոր էր, որ անտեսվում է դաշնակից ու ռազմավարական գործընկեր Հայաստանի շահերը: Իսկ թուրքամետ եվրասիականությունը փորձանք չի՞ դառնա Հայաստանի գլխին, եթե ի սկզբանե Եվրասիական տնտեսական միությանը Հայաստանի միանալու վերաբերյալ պայմանագրում մի կետ ավելացնի՝ կառույցին չառնչվող մի երկրի նախագահի պահանջով:
Իլհամ Ալիեւի նամակը ստացել են նաեւ Ռուսաստանի ու Բելառուսի նախագահները, սակայն բարձրաձայնել է միայն ղազախը: Արդյո՞ք այս դեպքում նա եռյակի մամուլի խոսնակն է եղել, թե՞ միտումնավոր են թողել նրա վրա՝ մի կրակոցով երկու նապաստակ խփելու համար: Եվ մի բան էլ՝ այդ մամուլի խոսնակն ինչու՞ չի հնչեցրել ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամայի նամակը Ռուսաստանի, Բելառուսի ու Ղազախստանի նախագահներին, ուր նա առաջարկում է զերծ մնալ Եվրասիական միություն ստեղծելուց, քանի որ դա կարող է վնասել հիմնադիր երկրների տնտեսություններին:
Այս ամենն ամփոփելով, տիար Սերժ Սարգսյան, կարելի է հանգել այն եզրակացությանը, որ Եվրասիական միությունը ստեղծվում է Եվրոպակամ միության դեմ, սակայն չի գիտակցվում, որ համաթուրքական խաղերը վերահսկվում են բացառապես Արեւմուտքի կողմից: Այս տրամաբանությամբ Եվրասիական ուղղությունը ապագա չունի: Իսկ ժամանակավոր միացումը մի թուրքահաճ կառույցի, թերեւս չի կարող օգտակար լինել հայկական նպատակների համար: Դուք Ձեր ելույթում նշել եք, որ Եվրասիական տնտեսական միության վերաբերյալ պայմանագրին Հայաստանի Հանրապետության միանալու վերաբերյալ պայմանագրի ստորագրման ժամկետը շատ սեղմ է եւ վստահ եք, որ 2-3 օրվա ընթացքում կկարողանաք միասնաբար գտնել փոխընդունելի որոշումներ, «որոնք կբավարարեն մեզ եւ մեր գործընկերներին»:
Հուսամ, որ հայության գրեթե բոլոր շրջանակներում զայրույթ առաջացրած համաթուրքական ու ռուս-բելառուսական խաղերն անպատասխան չեն մնա, իսկ այսպես կոչված բարեկամական Ռուսաստանն ու Բելառուսն էլ կստանան իրենց պատասխանները՝ համարժեք վերաբերմունքով: Հատկապես, որ բարեկամի բարդույթով հանդես եկող Վլադիմիր Պուտինը, ըստ մեր տեղեկությունների, Հանրապետության օրվա կապակցությամբ շնորհավորել է Ադրբեջանի նախագահին, իսկ Ձեզ՝ «մոռացել» է…
Ամենայն անկեղծությամբ՝
Հայ Արիական Միաբանության առաջնորդ Արմեն Ավետիսյան
02.06.2014թ.-քաղաքամայր Երեւան
Աղբյուր` hayary.org
