Wnews.am-ը գրում է. Շարունակում ենք ներկայացնել հայ քաղաքական գործիչների ընտանիքները։ Այս անգամ ներկայացնում ենք Ազգային ժողովի եւ Հանրապետական կուսակցության նախագահ Գալուստ Սահակյանի ընտանիքը։
Գալուստ Սահակյանն ամուսնացած է եւ ունի երկու որդի, հինգ թոռնիկ։
Նրա կինը Ժաննա Աղաբաբյանն է։Վերջինս Հանրապետական պատգամավոր Աշոտ Աղաբաբյանի քույրն է։
Գալուստ Սահակյանն ու իր կինը համադասարանցիներ էին.
«Նրանց դպրոցական սերն էր: Հայրս քրոջս Գալուստին չէր տալիս: Գրիգորիչը շատ աշխույժ տղերքից էր` բլատնոյ: Գրիգոր ձյաձյան 2 անգամ եկավ քրոջս ձեռքը խնդրելու, չտվեցին, հետո քույրերը եկան, որ բարձրակարգ մանկավարժներ են: Վերջում էլի Գրիգոր ձյաձյան եկավ եվ հայրիկիս հարցրեց, որ եթե տան մեծն իր համաձայնությունը տա, ինքը կհամաձայնի՞, ինչին հայրս ասաց՝ այո: Եվ երբ տատիկիցս հարցրեցին, տատս ասաց, թե «Գալուստից բացի, թոռանս ուրիշի չեմ տա»»,- պատմում է Աշոտ Աղաբաբյանը:
Ըստ հայտարարագրած միջոցների` Ժաննա Աղաբաբյանն ավելի շատ գումար ունի, քան իր ամուսինը։ Գալուստ Սահակյանը խուսափում է այդ հարցին պատասխանել։
«Իմ ընտանիքը անընդհատ աշխատել է եւ աշխատելու է: Չարախոսները թող հասկանան, որ կարելի է եւ ընտանիքի դիրքերը ապահովել հալալ քրտինքով: Այնպես որ, Հայաստանը էն մութ երկիրը չի, որ Գալուստ Սահակյանը որոշակիորեն դիրքեր ունի, եւ դա նշանակում է պիտի օգտվի իր հնարավորություններից եւ թալանով զբաղվի: Ամեն ինչն էլ մանրամասն կարող են նայել, պեղել: Այնպես որ, նման խնդիր չկա: Առավել եւս, եթե մեծ հնարավորություններ ունենամ, նորից հալալ, արդար աշխատանքով ավելի շատ փող կունենամ եւ ավելի շատ մարդկանց կօգնեմ»,- իր ընտանիքի ֆինանսական միջոցների մասին ասում է ԱԺ նախագահը։
Գալուստ Սահակյանի որդիները Տիգրան եւ Արման Սահակյաններն են։
Տիգրան Սահակյանը տարբեր ժամանակներում զբաղեցրել է ՀՀ պետական և ՀՀԿ կուսակցական պաշտոններ. այժմ զբաղեցնում է ՀՀ Առողջապահության նախարարի տեղակալի պաշտոնը։
Տիգրան Սահակյանի կինը ակնաբույժ է, աշխատում է Մալայանի անվան ակնաբուժական կլինիկայում։
Արման Սահակյանը ՀՀ ԿԱ պետական գույքի կառավարման վարչության պետն է։
Արման Սահակյանի կինը ՝Սեդա Հակոբյանը Աջափնյակ համայնքի թիվ 156 մանկապարտեզի վարիչն է:
«Ընտանիքը մեզանում կարեւորվում է ոչ թե ձեւի, այլ բովանդակության, էության եւ նշանակության առումով: Այն մեր արժեհամակարգի հիմնասյուներից մեկն է եւ մեր բարոյական հարստությունը, որը գնահատել ենք բոլոր ժամանակներում, պաշտել ու պաշտպանել, նվիրվել ու սիրել»,- ասում է Գալուստ Սահակյանը։
